Translate

donderdag 24 mei 2012

We vouwen...

We vouwen kraanvogels.
Oudste zus ligt in het ziekenhuis om het haar darm-opvretende-monster te verslaan. Dat monster wat heel geniepig aan je begint te knagen en een ruïne achterlaat, daar waar je daarvoor nog een prachtig gezond lichaam wist...
Er lopen dingen in het ziekenhuis zoals gepland, maar er zitten ook dingen tegen. Soms vreselijk tegen. En we kunnen niks voor haar doen dan aan haar denken en voor haar vouwen.

In Japan wordt de kraanvogel als geluksbrenger gezien en een legende is, dat als je 1000 kraanvogels voor een zieke vouwt, het de ziekte zal wegnemen.
Dus we vouwen.We vouwen DUI-ZEND kraanvogeltjes. Van gekleurd papier, van gestreept papier, van wit papier en van papier met patroontjes. We vouwen en we vouwen, want we willen zó verschrikkelijk graag dat ze nog heel lang gezond bij ons blijft.
We vouwen en bij elke vouw denken we een positieve gedachte. En al die positieve gedachten gaan met die vrolijke vouwseltjes naar haar toe.





Maar als je dan zo zit te vouwen en om je heen wordt het nachtelijk stil en je gedachten gaan een beetje hun eigen weg, dan denk je aan die mensen die óók wel duizend kraanvogeltjes kunnen gebruiken. En die je ze ook allemaal zo heel erg gunt. 

Die vriendin, die worstelt met haar broer die ook zo'n alles-verslindend-monster te bevechten heeft. 

Die andere vriendin die eveneens worstelt met haar broer, die evenééns zo'n zelfde monster moet zien te verslaan.

Die lieve dansjuf, die opeens haar borst in de kaken van eenzelfde monster ziet verdwijnen en nu maar af moet wachten of ze haar dochter volwassen mag zien worden.

Die vriendin, die zich zo dapper door  haar 'ouwe zooi' (zoals ze het zelf noemt) moet heen ploeteren.

Oh, al die mensen gun ik zo die duizend kraanvogels!

Die schoonzus, die ongetwijfeld bij de herinnering aan de ziekte van haar man, met het zweet in haar handen 's nachts wakker schrikt. 

De man van OudsteZus,  die nu alleen naar bed gaat, met een hoofd vol zorgen, angsten en nachtelijke spoken.

Die kennis die nog niet in kan zien, dat de toekomst weliswaar héél anders dan gedacht wordt, maar misschien toch niet zo heel slecht?

Voor al die mensen vouw ik in gedachten óók duizend kraanvogels. Echt waar, ze zijn allemaal in mijn gedachten. 
 Maar in gedachten mensen, want ik zit nu pas op nummer 87 geloof ik....



Gelukkig voor Zus komt er uit allerlei hoeken hulp. Het vouw-initiatief werd overgenomen en verspreid. We vouwen en we vouwen. En samen vouwen we, voor een beetje geluk.