Translate

zondag 10 juni 2012

Even tussendoor

Met een zondag waarop niks 'moest' voor me liggend, had ik me voorgenomen om weer eens lekker te gaan scrappen. Uitdagingen genoeg te vinden op internet, dus inspiratie is er altijd.
En er lag een lekkere dikke stapel papiertjes klaar
Dus ik trok nog wat spulletjes tevoorschijn.....en nog wat.... en nog wat..... en ging aan de slag.
Maar toen ik een kwast in de keuken ging uitspoelen, kwam ik opeens dit tiepje tegen  
                                       
Liep zo maar een beetje gezellig door de kamer te stapperen!(Levensgevaarlijk natuurlijk als je lichaamslengte  krap boven de  3 centimeter uitkomt)
Wilde met moeite stilzitten om een beetje leuk op de foto te gaan en was blijkbaar héél erg op zoek naar de uitgang. Als in HEEL ERG!

Het arme sloebertje kon duidelijk wel een beetje hulp gebruiken en met een kartonnen kaartje als taxi werd hij zorgvuldig weer in de tuin geparkeerd.
Geen woord van dank natuurlijk, maar toen ik even later keek was hij wel weer verder gevlogen. Zeker snel terug naar z'n moeder of zo?
Eenmaal buiten bleek het wel heel erg lekker in het zonnetje en viel mijn oog op de peteunia's? die zo  sappig hun best hangen te doen


en  deze

en deze ook

 En bij nadere inspectie bleek er ook al één pioenroos helemaal in vreugde te zijn uitgebarsten bij zoveel onverwachte zon op haar bol


en de rode valeriaan deed een wedstrijdje 'zo-hoog-mogelijk-komen' in het leven


en de veelbelovende fuchsia die gewoon bij de Ap vandaan komt, maakt haar belofte ook meer dan waar
                                      

Maar wat me écht het meest blij maakte
het klimroosje wat we afgelopen november geplant hebben. Er waren toen eigenlijk al geen klimrozen meer te vinden bij de tuincentra. Maar wij hadden net onze liever rooie Thomas moeten begraven. En hij was nog helemaal niet aan de beurt, want hij was pas acht. En het was zoooooo oneerlijk dat hij dan aan iets onzichtbaars als vergif dood moest gaan. En dus wilde ik een bleek-roze klimroos op zijn grafje, er MOEST  gewoon een bleek-roze klimroos op zijn plekje, snap je?
Dus kocht ik het laatste, armetierige exemplaar. Met nog één verdord knopje aan het einde. Met roest in de blaadjes en ook nog eens voor half geld want dan waren ze het maar kwijt. Met pijn in het hart zette ik het op die nare kale plek in de border en wachtte af...

En kijk nou toch eens! Prachtig loopt hij uit, met ranken die al aan de schutting opgebonden kunnen worden, omdat ze zo lang en sterk worden. Met allemaal gave groene knoppen, die vast heerlijk geurende rozen worden. Als lieve herinnering aan onze Thommie.

 Manlief rende ondertussen met de grasmaaier over het dat-wat-wij-gazon-noemen, maar wat eigenlijk gewoon een klaver- en madeliefjesverzameling is ;)
Daarna kon de droogmolen op zijn plaats en de was aan de lijn.
En toen was het wel de hoogste tijd voor koffie op het terras en een rondje WordFeud met man (die trouwens deze ronde op een misselijke slimme manier won door letters te swappen en mij daardoor met die @#%%#-Q op te schepen die natuurlijk nergens meer bij kon!! En nu kijk ik hem natuurlijk drie dagen niet meer aan. Maar dat terzijde...)

Op het grasveld achter ons huis was de buurman bezig met zijn hengels en vislijnen, wat mij eraan herinnerde dat ik nog iets aan de buurvrouw moest vragen. Eenmaal daar, kwamen de mannen ook op ons gekwebbel af en werd het een genoegelijke zondagmiddag, met thee en schuimkraag-drankjes en nog een stukje taart en oh, lust je nog oranje chocola?
Belangrijke zaken werden eens onder de loep genomen. Het Nederlandse voetbalentree bij het EK. Waar zullen we ons verstoppen voor onze Duitse buren als we aanstaande woensdag verliezen? Het EK in het algemeen. Hoe op Roland Garos Rafaël Nadal zijn shirt een stukje opschuift tijdens zijn service en je een blik op zijn goddelijke mannentorso wordt vergund *zucht*. 

Okay, dat laatste was misschien meer een gesprekje tussen buurvrouw en mij ;) 
Desalniettemin, géén zaken om onbesproken te laten, toch?

En zo gleed de dag griezelig snel voorbij. Het laatste stukje  Roland Garos werd opgevolgd door de wedstrijd Spanje-Italië en we aten ondertussen met het bord op schoot. Er werd afgewassen en thee gezet en de volgende voetbalwedstrijd diende zich aan. 

Tja en nu? Nu is het écht tijd om naar bed te gaan. Die scrap is natuurlijk niet helemaal helemaal niet af gekomen. En mijn eettafel kan ik ook even niet meer terugvinden, maar ik vermoed hem hier ergens onder


dus wáár we morgen moeten ontbijten wordt ook nog best een uitdaging.

Maar weet je: ik heb gehoord dat het morgen gaat regenen, dus blijf ik dan toch gewoon een dagje binnen?
;)