Translate

donderdag 23 augustus 2012

Yes! We! Can!

Of het nu kwam doordat ik vijftig was geworden (inderdaad, dat spel je met een 5 en een 0) of doordat ik een poos geleden was gestopt met hydrofit (pittige zwemles), maar er knaagde al een tijdje 'iets'.
Eerst probeerde ik het de mond te snoeren met extra scrap-sessies, extra koffie-ochtendjes en nog wat meer vermaak achter de pc, maar het bleef de kop op steken:
het besef dat ik zo langzamerhand niet meer blindelings van een goede gezondheid en een fit lichaam uit mocht gaan.
Het werd zo langzamerhand tijd om serieus wat terug te gaan doen voor het 'schilletje' waarvan ik al zo lang zo nonchalant gebruik maak.
Kijk, ik rook niet, drink heel weinig alcohol (en altijd maar uit heeeeeele kleine glaasjes) en ik ben ook geen overmatige schrokkerd, maar het blijft een waarheid als een koe: na je 40e gaat de boel een beetje verzakken.
M'n knieën protesteren al een paar jaar bij bepaald misbruik, m'n conditie is ook niet meer wat het nooit geweest is en eigenlijk weet je natuurlijk heel erg vreselijk goed, dat de oplossing voor de toeslaande vadsigheid gewoon bewegen is. BE-WE-GEN! Je weet wel, dat met zweet op je neus, hijgen en hartkloppingen.

Intern conflict:
Luie ToetieFroetie Bewegen? Maar ik voel me juist zo lekker op een stoel met een knutseltje!
StemmetjeWatGewetenBlijktTeZijn: Jaha, maar van stilzitten word je straks net zo'n dikke reumatische pad!
LTF Maar als ik moet gaan bewegen, dan krijg ik vast pijn in m'n knieën....
SWGBTZ: En als je NIET beweegt dan gaan ze nog veel meer pijn doen
LTF: als je 50 bent hoef je toch niet meer zo strak in je vel te zitten?
SWGBTZ: Lieg niet! Ook jij wil wel een paar kilootjes kwijt! En wat te denken van je bloeddruk?
LTF: Wat is daar mee?
SWGBTZ: Was die niet een pierzeltje te hoog? En had je jezelf niet meer lichaamsbeweging beloofd, omdat het alternatief (pillen slikken) nog veel minder aantrekkelijk leek?
LTF: Eh, jawel, maar ik wil niet bij een sportclub. Ik weet niet wat ik dan moet gaan doen en wanneer en hoe en... en.....
Ik denk er nog even over, goed? Als ik er zin in heb en BLABLABLABLA

Enz. enz.
Herkenbaar?

Nou lees ik al een hele tijd mee op dit blog en de oplossing lag me daar al een hele tijd aan te staren. Schrijfster Francine was niet een beetje te zwaar, maar een beetje boel en zij heeft vorig jaar haar leven omgegooid. Is anders gaan eten en begonnen met hardlopen. (En met waanzinnig succes! Lees vooral haar verhaal.)
 Maar hardlopen? Ik griezelde bij het idee! Ik, DE anti-lope, hardlopen. Pfttt.... als dat de bedoeling was, dan waren er toch geen wieltjes uitgevonden??
En zo was ik in staat om dat stemmetje nog een poosje het zwijgen op te leggen en alleen mee te blijven lezen.

Maar gek genoeg: allengs werd ik nieuwsgieriger. De verhalen van Francine waren dusdanig inspirerend (en eerlijk!) dat ik me toch af ging vragen of het voor mij misschien, heel stiekem, erg voorbehoudend enz. enz. toch iets zou kunnen zijn?
Want zoals zij het zegt: Als ik het kan, kan JIJ het ook! Wie een half uur achter elkaar kan wandelen, kan leren hardlopen.
Hm. Zou het?

Tot ik op een dag zover was en de stoute schoenen aantrok en gewoon BE-GON. Samen met Jongste, die ook wel iets aan haar conditie wilde doen.
Toegegeven: het had in het begin niks met hardlopen te maken, we sjokkelden een beetje over de polderweggetjes, zwetend op elke minuut die we moesten rennen. Tegen elkaar zuchtend dat 'dat mens' gek was als ze ons er opeens drie liet hollen.
Dat mens is Evy, van Start2Run met Evy , wiens lessen ik op de I-pod laadde




 en die liefelijk in ons oor vertelde, met haar boterzachte vlaamse tongval, dat ze fier op ons was. Dat we zo goed doorzetten en dat ze het een eer vond om ons te begeleiden. Maar ook dat we, als we haar lessen nauwgezet zouden volgen, we over 9 weken in staat zouden zijn om 5kilometer te rennen. AanEénStuk.
Ja, ik zei het al; die is gek!

Maar weet je: na 2 weekjes proefdraaien (en oh wat een goeie zet om in de zomer te beginnen, bij voldoende licht en fijne temperaturen) bleken de knieën het vooralsnog te houden en de Ram in mij naar boven te komen. VERDORIE, dit ga ik doen! Ik wil dit doen! Ik wil dat dit gaat lukken!
En ik liet me een paar echte hardloopschoenen aanmeten, in een échte hardloopwinkel alwaar er een echte loopanalyse van mijn voeten werd gemaakt, jawel! en had opeens het gevoel 'bij de club te horen'.





Ik kocht ook zo'n kek strak trainingsbroekkie, om m'n 'zadeltassen' een beetje flatteus bij elkaar te houden en een sportbeha. En dat voelde opeens zo echt!
De hele outfit ging mee in de koffer naar Frankrijk en we renden vanuit ons hotel achter langs Disneyland (we konden de Temple of Doom bijna aanráken!) en we liepen vanaf de camping in de brandende ZuidFranse zon (bad choice) en in de schemering als de zon onder ging en er zwermen vleermuisjes over het land scheerden.
En vonden bij terugkomst, als het zweet over de voorhoofden liep, de thee gezet en de Kolonisten van Catan al klaar staand voor de vakantiecompetitie. Wat een vakantie!
We liepen en we liepen. We ja, want Jongste hield dapper stand naast mij. Liefkozend omgedoopt tot 'Loopmaatje'.
En nee, het ging bepaald niet vanzelf, sommige sessies liep ik echt te stoempen. Sommige keren werd Jongste naar van de hitte. Soms liepen we als vanzelf - een beetje- en de drie minuten werden er vijf en zeven en zelfs  twaalf.

Tot uiteindelijk gisteren.Vorige week sloten we Evy's lessen af. Negen weken trainen en we zijn zo ver dat we 5km kunnen rennen, zegt ze. Want die laatste les was er eentje van 10 minuten rennen, 1 minuut wandelen en vervolgens 20 minuten rennen.
Die laatste les hebben we 3x herhaald, omdat het zo godsgruwelijk warm was afgelopen week. En omdat Evy zei dat dat best mocht als je dat wilde. En omdat we het eigenlijk ook stiekem nog steeds niet helemaal konden geloven.

Maar gisteren was het D-day. Temperaturen wat gezakt, goed getraind, niks stond meer in de weg. De I-pod werd op een work-out van 30 minuten gezet en daar gingen we.
En weet je: bij iedere vijf minuten die het stemmetje ons vertelde dat we alweer verder waren gingen we er meer in geloven. Verdraaid, we gingen dit echt doen!
We vertrokken rustig, een gelijkmatig tempo aanhoudend en dachten niet meer van 'waar mogen we even uitrusten?' maar van 'nog die straat uit en dan die en dan die en dan lopen we alweer naar huis' en we FIXTEN het!!
We renden gewoon (nou ja, noem dat maar gewoon) 5 kilometer in exact 30 minuten en eigenlijk ook nog verrassend gemakkelijk. Met af en toe een kletspraatje onderweg en zonder spierpijnen.
Joh, die Evy had gewoon gelijk toen ze zei: Je kan 't!

En wij waren ook zoooooooooooo fier op ons, yes we can!




Nu door voor de 10 ;)