Maar dat gaat alleen op voor het bloggen, want in het echt gebeurt er meer dan genoeg. Soms is er zo veel te vertellen, dat je niet goed weet waarmee te beginnen en dan van de weeromstuit (wat een ráár woord is dat eigenlijk!) maar helemaal niks zegt.
Blijkbaar ben ik beter in staat tot digitaal zwijgen, dan in real life ;)
Voor al die belangstellenden, is hier en update van het blauwe-smoelenverhaal:
De boel geneest voorspoedig en via bovenstaand stadium (foto van 18 febr.)
ging ik naar dittem.
Tot zover de buitenkant, die dus bijna weer normaal is. Het binnenwerk is weer een heel ander verhaal...
Een paar ondertanden zijn nog steeds licht verdoofd en de m'n kaken sluiten niet helemaal zoals dat hoort. En ik hoor jullie wel denken "die kon toch nóóít d'r mond dicht houden???" en dat is natuurlijk ook wel een beetje zo, maar ik kon óók altijd op m'n kiezen bijten en dat lukt momenteel nog niet goed.
Bij veel dingen merk je daar niks van, zoals daar zijn chocolaatjes en engelse dropjes en boterhammen hagelslag. Maar bij het nuttigen van een gezonde salade of stamppot rauwe andijvie blijkt de (te platte) groente een beetje doelloos door m'n mond te zwerven, zonder dat het lukt om het fatsoenlijk te kauwen.
Ook gebakken champignons en suddervlees blijken een vorm van taaiheid te herbergen die je als normaal-herkauwend mens totaal niet verwacht!
Na enkele minuten heen-en weer gemummel met half-geplette etenswaren (en tot grote hilariteit van de gezinsleden om mijn rare capriolen), slik ik de zooi dan maar zo door. Ik denk dat mijn maag intussen een gebit heeft gekweekt!!
Morgen dus maar naar de kaakchirurg om het na te laten kijken, want hoewel ik me een erger dieet kan voorstellen dan een chocolade-dieet, lijkt het me toch beter om er zo nu en dan iets gezonds in te gooien ;)
Anders zitten die paar kilootjes die ik er dan zo bloed-zweet-en-tranen-rennend af heb geknokt natuurlijk zo weer bij!
Dat lopen ga ik overigens op korte termijn weer oppakken, met goedkeuring van de huisarts. Ik wacht nog even op een sneeuw/ijs/stormloze dag en een lief gezinslid dat dan even mee kan fietsen, voor de zekerheid.
En een beetje tijd, want die zit ook van voor tot achter vol gespijkerd!
Ik was dan wel niet op mijn achterhoofd gevallen, maar blijkbaar had ik met voorover vallen het een en ander los geschud, want er zaten een paar projecten te pruttelen in m'n hersenen, die er allemaal tegelijk uit wilden.
Zo vroeg dit om aandacht:
wat zó misschien wat cryptisch aandoet, maar waar ik binnenkort een, hopelijk verhelderende, blogpost aan zal wijden.
En dit wilde ook gráág een keertje moest ook opeens dringend afgemaakt worden: m'n paddenstoelenboekje
in oktober al aan begonnen en nu ein-de-lijk klaar!
Tja, ik moest natuurlijk een beetje rustig aan doen tot ik de uitslagen van de dokter had, dus dan maar het nuttige met het aangename verenigen, nietwaar?
Maar ook dat project heeft recht op z'n eigen 'moment of fame' dus daar zal ik ook een aparte blogpost aan wijden.
Toen ik afgelopen vrijdag de wekelijkse (martel)gang naar de Ap had gemaakt, kwam ik in de Zeeman dit tegen:
wat natuurlijk schrééuwde om meegenomen te worden en te worden verbreid.
Jaja, allemaal goed en wel, maar ondertussen was ik ook officieel geïnstalleerd als secretaris van de plaatselijke gymvereniging. Die telt ruim 400 leden, met flink wat activiteiten.
De laatste secretaris was ruim anderhalf jaar geleden stante pede vertrokken, met achterlating van een (in elk geval in mijn ogen) verschrikkelijk slecht bijgehouden secretariaat, dus daar wilde ik eerst m'n tanden in zetten voor ik aan alle creatieve uitspattingen toe mocht geven.
Daar ben ik het weekend dan maar eens goed voor gaan zitten. Notulen van de algemene ledenvergadering uitgewerkt, inclusief een grote bestuurswisseling (oooooh, wat ben ik blij dat ik ooit tegelijkertijd met Oudste aan de typlessen heb meegedaan). Vervolgens voor de Kamer van Koophandel 6 uitschrijvingen en 10 inschrijvingen geregeld, met bijbehorende handtekeningen en kopietjes identiteitsbewijzen. En vervolgens zo goed mogelijk de verwaarloosde map van het secretariaat geordend. Ik typte me de blaren en kon geen papierwerk meer zíen!
En toen zakte ik zondagmiddag een beetje verflubberd op de bank met een kopje thee en daar lagen die breinaalden en bolletjes wol me aan te staren.
Daar moest o-gen-blik-ke-lijk wat mee gedaan worden!! Ik zocht wat instructies op, greep de naalden (heipalen nummero TIEN!!) en begon gewoon
Er kwam nog zoiets pietluttigs als eten koken en afwassen tussendoor, maar daarna kon ik gelukkig weer verder.
En na een paar uurtjes was ik weer helemaal Zen en blij en tevreden en eigenaar van dit ...eh.... Dinges
Al die warrige herseninhoud weer rechtgebreid ;)
