Aangezien mijn fankluppie, gevormd door Vriendin en Schoonzus, donderdagavond totaal gestrekt lag door ziekte. Oeps!
Gelukkig was Manlief de held van de dag, door een middag vrij te nemen, waardoor we eerst samen Jongste naar haar logeeradres op de Veluwe konden brengen (zo'n anderhalf uur tuffen naar Oost) en vervolgens door naar de startlocatie in België konden reizen (weer zo'n vijf kwartier naar de West), met onderweg een hapje eten.
Het viel letterlijk in het water.....
....het hele hardloopevent, omdat het zo'n beetje vanaf de start hoosde van de regen en alle paden in het park veranderden in één glibberige modderbende.
Hier was het nog even droog
en bij het afhalen van het lampie en het zwarte t-shirt ook
maar toen de 1e wave startte, begon het te plenzen en dat stopte pas toen ik gefinisht was.
Wachtend in de regen, voor de start, waar een surreëel sfeertje hing. Springend om een beetje warm te worden.
Vrij zinloos, want de starters moesten door een soort sluis, waardoor ik pas een kwartier ná het schot daadwerkelijk kon gaan hardlopen ,inmiddels toch zeiknat ;)
Wat is dat toch met mij, dat bij alle hardloopwedstrijden die ik tot nu toe gelopen heb, van die extreme weersomstandigheden zijn??? Of er ligt 15cm sneeuw, of de mussen donderen oververhit uit het zwerk, of het plenst. Heel apart.
Maar ondanks de modder, de regen en het geen meter voor je uit kunnen zien (dat lampje was écht geen overbodige luxe!!), was het een hele gave ervaring. De nadruk lag dus ook niet zozeer op tempo, maar op fun (of veilig, rechtop over de streep komen) en met de 1 uur 2 minuut op het scorebord ben ik dan ook niet ontevreden.
De conditie van m'n arme renschoenen is dan weer een heel ander verhaal......
die zijn zo te zien in het water gevallen ;) Modderwater dan wel.
Het viel bijna in het water......
....het Elfia festival in Arcen (Limburg) waar Jongste het hele weekend naartoe zou gaan. Er werd een bak regen voorspeld en daar zit je zacht gezegd niet op te wachten als je verschijning voor de helft door je geschminkte gezicht wordt bepaald.
Gelukkig viel het reuze mee en werd de zaterdag na een aanvankelijke bui tóch droog en de zondag viel er overdag helemaal geen drup.
Wat bijzonder gelukkig was voor ondergetekende, want die ging die dag gezellig mee. Moest Jongste toch ophalen en het zag er een half jaar geleden zo aanlokkelijk uit, dat ik dat ook wel eens mee wilde maken.
Ik vermoedde eerst dat ik er als 'ouwe bok'
Ze had absoluut gelijk!
Ik heb zelden in mijn leven zo'n diversiteit aan menselijke levensvormen aanschouwd. Ha! van sommigen betwijfel ik zelfs die menselijkheid ;)
Nu waren we zelf ook een aardig gemêleerd troepje.
We hadden een soort herrezen dode
 |
| de heer V. van Gogh, nog herstellende van een ongelukkig experiment met zijn gehoororgaan... |
een dooie voddenpop
 |
| die overigens een vrij levendige indruk maakte.... |
een aangeschoten hertengewei
 |
| wat voor onmetelijke spierpijn zorgde, maar dapper getorst werd.... |
en een vervaarlijke Jedi-knight.
Die was dan wel weer handig om te zorgen dat heer van Gogh rustig kon zitten schetsen zonder plat gedrukt te worden door fans (of fotografen)
Iets waar bij Sally soms voor gevreesd moest worden
 |
| het wicht leek verdorie wel een rockstar! |
En we hadden een feeëriek stelletje, voor een beetje liefelijk tegengewicht.
Zoals ik al zei, een aardig bij elkaar geraapt zooitje ;)
Maar we hadden het zo gezellig samen! Jedi ridders blijken ook hele goeie schmink-bijwerkers
en die feetjes en voddenpopjes blijken best aan elkaar gewaagd
We sjouwden over het soppige terrein en zagen draken en elfjes en trollen en aliëns. En ondanks soms afschrikwekkende verschijningen, was er een overdaad aan vriendelijkheid en gezelligheid. Er viel ondanks de mede en het middeleeuwse bier, geen onvertogen woord, terwijl ik toch een griezelijk arsenaal aan dodelijke wapens voorbij heb zien komen.
Maar iedereen was even aardig en hartelijk.
Aan het eind van de dag was er een hele welkome, spontaan ontstane, massagetrein
en een ontmoeting met drie vervaarlijke uitziende piraten
die overigens verder uitzonderlijk weekhartig bleken te zijn ;)
En met tegenzin namen we 's avonds afscheid van de troep en begaven Jongste en ik ons weer op weg naar huis.
We waren de snelweg nog niet opgedraaid, of het begon te plenzen, waardoor de 2 uur durende terugreis wél volledig in het water viel.
Maar dat hinderde niks, want het was gewoon een tóp-weekend!
