Daar werd hier, zeker door Jongste, bijzonder naar uitgekeken. Die zit in haar examenjaar en kennelijk denkt elke docent, dat de leerlingen in hun zesde jaar acuut dement zijn geworden, want te pas en te onpas wordt ze op het hart gedrukt toch vooràl er rekening mee te houden dat het dit jaar menens is.
Joh, zou je denken? Daar is ze nou zelf nog niet op gekomen hoor *rollende ogen*!
Jongste kan het woord examen nu al niet meer horen en is dan ook intens dankbaar er een weekje van verlost te zijn.
Ik heb haar ondertussen het totaal verantwoorde en ruimschoots pedagogische advies gegeven om vooral mentaal haar vingers in haar oren te stoppen als er straks weer zo'n
Dûh, we vertellen haar al zes jaar dat er maar één persoon is voor wie ze naar school gaat. Zijzelf.
Dus, vakantie.
En mama hoeft dan ook even niks...
Er was een wekker die niet gezet hoefde worden.
Er was een ontbijt in alle rust, met ondertussen een beetje van dit
Niet teveel natuurlijk, want ik wil er heel zuinig mee doen! Ze gaan toch al zo snel op...
Er was een rondje hardlopen in de frisse herfstlucht, mét zonnetje!
Er was een relaxte koffie, die nog lekkerder smaakte omdat-ie zo welverdiend was.
Er was een beetje scrappen aan een project wat als verrassing naar iemand gestuurd gaat worden en waar ik dus nog niet teveel van kan onthullen,
een paar vlindertjes knippen. Allemaal met datzelfde herfstzonnetje op tafel en op mijn rug, zalig!
Er lag overigens ook nog iets anders op tafel, midden tussen de scrapspulletjes
maar die was niet zo onder de indruk van mijn verrichtingen...
Er was een beetje in de tuin genieten van het zonnetje, een praatje met de buuf, en de herfstkleuren bewonderen
En er was de heerlijke geur van zelfgemaakte pizza's en alle dochters thuis om ze samen op te eten ;)
Herfstvakantie: daar komt een mens van bij :)
