Translate

woensdag 25 april 2012

Stroopwafels, stof en aardbeien.

Er zijn tegenwoordig regelmatig dagen dat ik bij het opstaan er geen flauw benul van heb wat de dag zal gaan brengen.
Als de kinderen klein zijn en je leven geregeerd wordt door "oh kijk hoe laat is het - heb je je gymspullen - laat je brooddoosje niet op school liggen - hoe laat moeten we naar de zwemles - snel even de aardappels schillen", dan zit daar toch een vorm van orde en regelmaat in.
Hoe ouder ze worden, hoe onoverzichtelijker de dagindeling voor moeder wordt. Althans, voor deze thuisblijvende variant.
De kunst is dan om je met de stroom mee te laten drijven, niet teveel te verwachten van wat er zal gaan gebeuren en hoe, en vooral onderweg de mooie momentjes eruit  te pikken en te koesteren.

Vandaaag was er zo eentje. Er hoefde geen wekker gezet, want niemand hoefde vroeg ergens te zijn, dus de badkamer was van een serene kalmte, waar ik ongestoord kon douchen. Laat me je vertellen dat dat wel eens anders is geweest met drie opgroeiende dochters die allemaal hun eigen redenen hadden om op een bepaald tijdstip in de ochtend de spiegel/wastafel/douchecabine volledig voor zichzelf op te eisen.
Meestal vielen deze bepaalde tijden met veel geherrie genoeglijk samen.
Ik heb er een tijdlang wijselijk voor gekozen dan maar 's avonds te douchen en haren te wassen, zodat mij nog enige rust vergund was ;)
Manlief gaat gewoon 's avonds vlak voor het slapen gaan en schuift dan z'n bed in, maar hé, die heeft dan ook geen haren meer die beslist niet nat mogen gaan slapen. Wat een gemak!

Vers gedoucht, krijg ik telefoon van Vriendin die  -als het niet te lastig is, je moet het eerlijk zeggen als het niet uitkomt- koffie wil komen drinken.
Altijd leuk natuurlijk, daar máák ik tijd voor! Snel aankleden en ontbijten dan maar.
Mijn ontbijtbammetjes liggen nog maar net te ontdooien of Zusjelief stapt binnnen, met kleine neef "omdat ik wel een knuffel verdiend heb in deze zware tijd".
'Deze zware tijd' bestaat uit een goeie kennis die in een nare scheiding verwikkeld is, een zus waarbij darmkanker is geconstateerd, groeistuipen met horten en stoten bij tienerdochters, kortom: allemaal dingen waarvan je het gevoel hebt dat je in een soort emotionele achtbaan bent beland.
Een knuffel is dus wel aan mij besteed :)

Schuif maar aan Neef, Zus, en later ook Vriendin (mét je zak stroopwafels). Het ontbijt glijdt onder toeziend oog van neef naar binnen, met thee, cappuccino en stroopwafels in het kielzog en ondertussen wordt er over van alles bij gebabbeld.
Dochters rollen uit bed, werken ook ontbijt naar binnen, zoenen iedereen welkom en vervolgens weer gedag, gaan douchen/naar school/ studeren en de ochtend vliegt om.

Als Zus vertrokken is met Neef stap ik  in de auto om Oudste Dochter naar haar carpoolplek te brengen. Vriendin rijdt voor de gezelligheid mee heen en terug, kunnen we onderweg gewoon doorkletsen. Multi-tasken heet dat geloof ik...
Op de terugweg maken we een stop bij een wonder vlakbij mij in de buurt: een aardbeien-automaat! Dat willen we wel eens zien.
Het blijkt het meest op een ouderwetse automatiek te lijken: je gooit er geld in en even later kun je 2 bakjes met de prachtigste aardbeien er uit pakken. En ze ruíken, ze ruiken toch lekker!! Moet je nou toch eens kijken:

die schreeuwen er toch om om op je boterham te mogen? 
Daar kunnen we geen weerstand aan bieden, de tafel wordt meteen gedekt voor de lunch. 

Na de afwas gaat vriendin weer naar huis en ik zak tevreden achter mijn peeceetje. Mijn blik valt onderweg nog op het dappere roosje dat als enige uit zijn bos fier rechtop is gaan staan


en ik denk: wat zijn er toch veel mooie momenten in het leven: je hoeft alleen maar je ogen open te houden.




En dit op de trap?

Mwah, dat beetje schone stof, daar praten we verder niet meer over joh!



maandag 23 april 2012

Ritsen-manie?

Blijkbaar ben ik in de 'geborduurde-ritsen-fase' beland. Ze verschijnen tenminste regelmatig op de lay-outs die ik de laatste tijd gemaakt heb. Het idee van geborduurde ritsen komt van internet (Claudia Dominguez heeft prachtige voorbeelden op Flickr gezet) en dat leek me geweldig om ook te proberen.

Deze lay-out is vanmorgen af gekomen. Kan ik meteen mooi kijken of het wil lukken hem op het blog te krijgen :)

zondag 22 april 2012

Overstag

Tja, uiteindelijk ben ik dan toch overstag gegaan en stap ik nu schoorvoetend in de wereld der bloggers.
De behoefte om al mijn 'kunstwerken' overzichtelijk op één plek op internet te hebben staan werd allengs groter.
Bovendien weet ik hoeveel plezier ik zelf aan het bezoeken van blogs beleef en dat wil ik jullie zeker niet onthouden ;)

Er valt heel veel te leren en te ontdekken (zoals gezegd: ik ben helemaal onervaren hierin) en er zullen in de loop van de tijd ongetwijfeld dingen veranderen, maar het begin is er!