Translate

donderdag 30 mei 2013

Varifocus, briljant!

Normaal gesproken ben ik dik tevreden met m'n variomatic brillenglaasjes. Tot van de week.


Onze nieuwe Pax (is Ikeaans voor uit-de-kluiten-gewassen garderobekast) is bijna zoals hij wezen moet, alleen de schuifdeuren moeten er nog voor gehangen worden.
Nou blijkt dat voor vrijwel alles voorgeboorde gaatjes te vinden zijn (hoera! dat scheelt een hoop gevloek ;)) en de montage van de basiskast verliep redelijk vlot.
Voor de schuifdeuren moet op de randen van de kast een constructie aangebracht worden. Met vrij kleine schroefjes. In vrij minuscule gaatjes.

Een klusje voor mij, daar Manlief niet zo van het priegelwerk is.
Dus sta ik, bij invallende schemering, op de ladder, op 2.20 m hoog,  op de tast een paar schroefjes in de goede gaatjes te frutsen.

Moeje 's proberen, met die varifocus-bril!

Als je boven je hoofd werkt, dan kijk je namelijk door de bovenkant van je glazen!
Daar waar dus geen millimeter leesgedeelte te vinden is, grrrrrr. Je moet wel een turnster van Olympisch niveau zijn om je hoofd zó ver achter in je nek te leggen.

Of je bril op de kop opzetten.

Zit alleen je linkerglas voor je rechteroog. Geen significante verbetering, mensen!  Ik kreeg spontaan medelijden met boven-zijn-hoofd-hangende-ligfietsen-reparerende Schoonbroer. Pffft, tobben man!

Dus tuur ik kippig en voel ik en fruts ik, en zie natuurlijk geen bàl van die hele gaatjes niet. En Man kijkt het aan en houdt zich wijselijk stil.
Om de boel dan toch nog enigzins te verhelderen, grijp ik het eerste wat voorhanden is in onze nog zeer spartaans ingerichte slaapkamer. Juistem, het oude leeslampje! En hang het ter bijlichting aan m'n ladder.

Wat Manlief de kwasi-grappige opmerking ontlokt: "Is dat je huisvrouwen-bouwlamp?"







De lolbroek! 't Is dat ik hem nog nodig heb om die loeizware schuifdeuren op te hangen, want anders.....



Dee ik 'm naar de rommelmarkt, samen met z'n afgedankte lampje  ;)


vrijdag 24 mei 2013

Whaaaaaaaaaaa!!!!!!!!


Kijk nou effe!! Waar ik de rest van het jaar mee mag 'spelen'? Oh man, ik moest de mail tien keer lezen voor ik begreep wat er nou eigenlijk stond.

The Color Room, daar ben ik voor de rest van het jaar te vinden *insert big grin*

The news is out!  We have a Guest Team to work with TCR for the rest
of the year.  We had so many fabulous entrants, it was an absolute pleasure
 to spend time looking through them all
 and visiting blogs!

So....Here are the Girls joining our GDT.

Kerryn Lawson
Jules Aviles
Ruthie Tzchory
Lucy Ohanyan
Joyce Lawrence
Linda Thompson
Anja van der Velden
Veronika Vodopyanova
Wilma Voermans
Helene Bogren
Keeley Yowler
Nicole Doiron
Alexandra Polizou
Patricia Kragten
Lisa Gregory
Tatiana Yemelyanenko 
Casey Nelson
Agnieszka Bellaidea


We welcome these wonderful artists to TCR's team!



Ik knap haast uit m'n voegen van trots  :) :)

woensdag 22 mei 2013

Er gebeurt daar niks...

Dat was tenminste de opmerking die onlangs één (jawel, ik heb er meerdere ;))  van mijn bloglezers fijntjes maakte.
Te oordelen naar het aantal updates, gebeurt er inderdaad vrij weinig.

Maar in de afgelopen twee-en een halve week heb ik nou niet direct stil gezeten....

We gingen natuurlijk hard aan de slag in ons -toekomstige-  slaapparadijs, dat snap je. Maar omdat het vakantie was schoten we toch niet zo hard op als ik had gehoopt/gewenst/verwacht.
Dat komt zo:

we moesten weleens hierheen






om spullen uit te zoeken. En geloof me, het is beslist niet mijn favo uitstapje, want het vreet tijd. Helaas weet elke klussert, dat je er niet aan ontkomt *zucht*.

Om het gezellig te houden, wisselden we het af met een uitstapje naar hiero:




alwaar we een genoeglijk dagje doorbrachten, met Zus, Zwager en Kiddies. Het is inmiddels ons heleboelste bezoek, maar het gaat nooit vervelen! En op een enkele stortbui na hadden we heel behoorlijk weer.

Na zo'n heftige dag (5 uur heen rijden - 12 uur parkzwalken - 5 uur terugrijden!) zijn we dan altijd een beetje brak, maar we gingen de dag erna toch nog een paar uurtjes aan de klus.
Dat was inmiddels Hemelvaartdonderdag en er schoten nog twee dagen over om flink aan te pakken. Dacht ik.




Ware het niet dat deze hiero


had bedacht om mij zéér romantisch te ontvoeren vanwege onze trouwdag.
Gezellig een middag op stap plús een overnachting.

Túúúúúrlijk, is hastikke-knetter-lieveschatterig romantisch.  Maar ik was een heel klein ietstepietsies overdonderd. Vooral omdat me werd gemeld dat ik binnen een half uur klaar moest staan met een tasje met nachtspullies. Wháááááááááá!!!!!

Wat moet ik dan aan? vroeg ik Schoonzus die in het complot en op de koffie zat. Nou, gewoon, iets leuks.
Tja, hoe leuk is dat, als al je kleren in dozen en tassen staan verstopt vanwege een zekere verbouwing?? Ik heb géén leuks!
Tuurlijk, er werd een oplossing gevonden en tuurlijk, het werd hartstikke leuk!
Kijk maar eens eventjes waar we uiteindelijk naar toe gingen........






momentje, ik zoom effe in








Jawel, het SS Rotterdam! 


Maar ik had toch echt wel een Titanic-gevoel  :)
éch-wel!



Onze luxe hut, met uitzicht over de boeg.  Ja dûhûh, dit is natuurlijk het uitzicht over ons luxe-bed




En achter deze drie patrijspoorten sliepen wij. 



We kregen een geweldig leuke rondleiding over het schip, wuifden een groot cruiseschip uit, dat vanaf Hotel NewYork vertrok en zagen nog net even een sprankje zon (het enige van die dag).



Nou? Wat zei ik? Het was net Titanic mensen. Ik wilde nog even elegant aan de reling gaan hangen, maar het was net een ietsje te koud. Anders had ik het meteen gedaan hoor!

We dineerden in stijl, sliepen deftig en ontbeten ons ongans bij het ginormische buffet. 



Tja, en zie dan de andere dag maar weer eens in de klus-modus te schieten. Was overigens maar één dagje, want 's zondags gingen we even koffie drinken bij Moedertje vanwege moederdag en vervolgens reed ik met Vriendin en Schoonzus naar SprangCapelle voor een workshop van Finnabair. 

Een vreselijke leuke, aardige Poolse dame (Anna HeleOnuitspreekbareAchternaam) die ons de hele middag het zweet op de rug liet werken met haar mixedmedia technieken. 
We maakten de kaftjes voor een journal:


en hadden het helemaal naar ons zin!
Met handen vol verf en lijm, een tas vol leuke spulletjes en een zak inspiratie togen we weer huiswaarts.
Alle lof overigens voor het team van de Scrapheap, die alles weer uitstekend geregeld en verzorgd hadden.

En toen was het weer maandag. En ging Manlief weer aan het werk. En lagen er nog andere klusjes dan Klussen. Zoals een kudde was, een Zeer Zwaar Veronachtzaamd HuisHouden, lege voorraadkasten en wat verenigingswerkjes.
Er hoefden maar 13 Spaanse jurkjes van sliertenstrookjes te worden voorzien

eitje!



Toch is ondertussen de stand van zaken wel hoopgevend hoor  ;)

Er is gebouwd, gewit, geplafondplaatplaatst, geverfd, behangen, laminaat gelegd. Dus er zit schot in. 
Want vorige keer waren we nog hier...



en nu zijn we al hier....



En het ziet het er behangen/gelaminaat zó uit.



Nog één tripje naar hiero


om DE nieuwe linnenkast aan te schaffen. En dan kan er hopelijk binnenkort ingeruimd gaan worden. Want na drie weken hetzelfde tenue, ben ik wel  toe aan wat anders. 



Maar nee, inderdaad, er gebeurt hier verder niks. Niks bloggenswaardigs tenminste  ;)


zondag 5 mei 2013

Under construction

Wat? Neehee, niet dit blog.
Onze slaapkamer!

Manlief heeft deze hele meivakantie vrij en het moest er nu dus eindelijk maar eens een keer van komen.
Als in MOEST en EIN-DE-LIJK dubbele uitroepteken.

Het was ook haast niet nodig *ahum*. Ik geloof dat de boel al een jaartje of 5 braak ligt. Ooit in een doldrieste bui begonnen we met wat onderdelen onder het schuine dak wegslopen, met het voornemen er kastjes op maat construeren. Waarbij we een strakke taakverdeling hebben: ik bedenk en Man construeert.
Gezien het feit dat hij een echte Analytische Rekenaar is en ik een soort van Creatief Warhoofd, is het soms wel een uitdaging om mijn denkbeelden UIT mijn hoofd, via zijn handen tot Concrete Werkelijkheid te transformeren, maar soit! Dat heeft ons nog nooit tegen gehouden  ;)

Maar goed, ooit eens  begonnen dus en toen kwam er van alles tussendoor en was er van alles belangrijker, en kon die kamer van ons nog wel even wachten.
Tja, voor je het weet ben je dan blijkbaar 'even' vijf jaar verder, ha!

En dan krijg je zoiets:





Je parkeert er eens een ditje, je stalt er eens een datje en uiteindelijk als je niet een beetje oplet, zit je als  hoofdrolspeler in 'Mijn leven in puin'.

Dat toch maar liever niet.
Dus gingen we eerst maar eens ruimen. De helft kon (uiteraard!) meteen door naar de schroothoop, een deel ging apart voor de aankomende vlooienmarkt, en een zeer strenge selectie mocht door naar de stapel  'in de nieuwe kastjes'.

Vervolgens werd er nog wat verder weggebroken en daarna kon het ruwe opbouwen weer beginnen.
Departement van Man.




Ik liep ondertussen flink te stomen!
Van dittem....








naar dattum!


En ondertussen hield ik af en toe een balkje beet (en liep vervolgens een teen aan gort tegen de houtboor die op de grond lag. Ik snapte opeens die veiligheidsschoenen),  liet en passant de waterpas op Manlief neerdonderen, ruimde het afgestoomde behang op (en stootte twee vingers aan flarden tegen een ruwhouten balk) en was kortom: lekker bezig.

Maar er GEBEURT tenminste iets, mensen!

Hierna volgen nog: kastjes af bouwen, verven, witten, behangen, laminaat leggen. En dan kan de nieuwe linnen/garderobekast erin.
Ik zei het al: under construction.

Hopelijk houden we onszelf verder héél en slaat dat straks niet op ons  ;)