Translate

maandag 21 april 2014

Kostuumfeest en Knutseldrama's

Dus, het Elfia Event kwam er weer aan. In de kasteeltuinen van Haarzuilens dit keer.

Jongste is een fanatieke bezoekster en gaat al een aantal jaren als haar favoriete voddenbaaltje: Sally - vriendinnetje van Jack Skellington.
Haar kostuum is inmiddels tot een behoorlijke graad van perfectie doorontwikkeld (applaus voor mij ;)) en het enige wat er nog echt aan ontbrak, was een levensechte Jack. Zoiets als dun deuze hiero





Afgelopen najaar kreeg ze een vriendje en -oh wat een geluk!!- die bleek wel bereid om in de huid van de Pumpkin King te kruipen en mee af te reizen naar het land van Fantasy en Cosplay.
Google dat gerust, ik moest het ook van de grond af aan leren, ha!

Hartstikke leuk voor haar en de voorpret was al enorm. Maar........ er school toch een klein addertje onder het gras (die zoals wel vaker pleegt te gebeuren, meer formaatje tijgerpython bleek te hebben), want daar kwam het al:
"maham, zou jij voor hem het Jackkostuum willen maken? Zijn moeder kan namelijk totaal niet naaien." 

Kopen is uiteraard geen optie want of veel te duur voor de studenten of ab-so-luut té lelijk!
Natuurlijk wilde ik dat wel, dus er werd een strijdplan gemaakt. Want het moest beslist niet zomaar in elkaar geflanst worden, maar zo echt mogelijk lijken. Ga d'r maar an staan.
Het begon met een patroon. Jack heeft een soort krijtstreep kostuum, met uitgerafelde achterpanden, die ook nog eens opkrullen/uitwaaieren. 



Een paar voorbeeldjes van verschillende richtingen...



En nou heb ik wel een handje patronenbladen en boekjes, maar laten dat nou allemaal damesmodelletjes zijn. Gut, hoe zou dat nou toch komen?  ;)  Dus mannenkostuums zaten niet direct in mijn naai-data-base

Ik ging op zoek en dit leek nog het meest in de buurt te komen:


 Als ik maar een basis-patroon had, dan was de rest wel aan te passen cq om te bouwen.

Om het vooral niet te eenvoudig te maken, bleek het een historisch kostuum. Wat zoveel wil zeggen dat er alleen een naaibeschrijving bij zat in het Duits, Frans of Engels. Lolbroeken daar bij die Burda!



Jongste kreeg instructies om Vriendje de maat te nemen. (Ik bedoel maar , het is een beetje raar om bij je kakelverse schoonzoon met het meetlint richting kruis te schuiven om de binnenbeenlengte te bepalen, toch? Mooi werkje voor die meid.)
Vervolgens kon ik patronen gaan uittekenen, stof bestellen en de boel uitknippen en in elkaar zetten.
Atelier DiMama werd geopend.


mán, wat ben ik ongelooflijk blij met die vorig jaar aangeschafte lockmachine!!

Het moet gezegd, het liep redelijk voorspoedig, ondanks de Babylonische instructies. En na een poosje hadden we dit op de paspop hangen. (Ook al een vrouwenmodelletje *grinnik*) 




Vriendje vroeg zich al even bezorgd af, of ik ook bórsten in zijn jasje ging naaien. :) :) :) 

Nog weer later zaten de mouwen erin en het ijzerdraad in de punten

En met de broek erbij (eitje!) zag het er inmiddels zo uit.

ik was niet zo'n beetje trots op mij ;)

Toen was de beurt aan de vlinderstrik van Jack, oftewel zijn Bat Bow Tie.
Weer dat internet op, voor een patroontje van een kopje voor de vleermuis. Ik heb wat af gesurft in die dagen..... Maar ook die lukte wonderwel. 









Ijzerdraadjes in de punten vouwen en zo dat hij ook nog eens een beetje in model bleef 'staan' is weer eeen heel ander verhaal. Dat kostte bij elkaar meer dan twee uur, grrrrrrrrrrr. Eigenwijze rotdingen!
Maar ik won het gevecht, ha!


En toen kwam de echte uitdaging:  die ellendige kale skeletten  kop.

Jongste legde maar een klein eisenpakket op tafel hoor *ahum*.
* het moest niet helemaal dicht zijn bij de mond, want Vriendje moest wel kunnen praten. En dan liefst zo,  dat je zíjn mond kon zien bewegen.
* het moest niet zo rond als een bal worden, maar een beetje aansluiten zoals die in Disneyland (scroll effe     naar boven voor een idee
* het moest wel helemaal netjes aansluiten aan de achterkant
* het moest ruimte bieden voor bril van Vriendje, anders zou hij blind als een mol zijn én koppijn krijgen
* de ogen moesten niet opgeschilderd of iets dergelijks, met een kijkgaatje, maar op ware grootte uitgeknipt met gaas erachter
* door het gaas mocht je onder geen beding Vriendjes eigen ogen/bril/gezicht zien.
* het moest wel een beetje tegen water kunnen, voor als het per ongeluk ging regenen.

Oh ja, en het mocht natuurlijk ook weer niet alles kosten. Arme studenten enzo.....

Ja. Nee. Natuurlijk. Ik snapte het. Ik snapte het volkómen!

Maar lag er vervolgens nog wel een paar uurtjes van wakker. Sjeeeeezzz!!
Allerlei plannen/scenario's/ideetjes tolden door mijn hoofd en werden ook weer afgewezen.
Uiteindelijk besloot ik als schedeldak een opengeknipte binnenstebuiten gekeerde plastic voetbal te gebruiken, daaroverheen een soort witte bivakmuts te maken van tricot, die te besmeren met vloeibare latex zodat er een flexibele (want moet over het hoofd te trekken zijn)  maar toch stevige buitenkant zou ontstaan. En vervolgens uit die rubber laag de ogen en de mond te snijden en zwart gaas achter de ogen te plakken.

Mooi plan An! Mooi plan.

Deel 1 lukte goed: bal opengenknipt, grofweg in model en die op een piepschuim pruikenkop (mét Vriendjes bril op) gepoot.
Deel 2: bivakmuts in de vorm knippen en naaien liep ook voorspoedig



Ik, oh rund, ging het even passen om te kijken hoe het zat.
Passen ging goed, kijken iets minder  *grijns* 

Maar: goed uitgangspunt.
De volgende dag toog ik gezellig in de weer met de vloeibare latex. Maf spul. Het is net melk, maar dan wel een soort die naar ammoniak stinkt. Bwah!
Maar na drie laagjes zag het er mooi wel echt rubberig uit.

Helaas begon het tijdens het doordrogen ook een steeds meer rubberige kleur te krijgen. Ja ho effe!! Jack heeft  een maanwitte bottenkop, geen gele-tanden variant!!
En het werd steeds erger, waardoor er uiteindelijk een soort kruising tussen een alien en Freddy Kruger over bleef





Gatverdamme!! Dat ding achtervolgt me straks in mijn dromen!!


Volgens de verkoper was het spul echter wel te verven en dus probeerde ik dat. Ik smeerde die hele akelige gore etterbak kop in met witte latex. En nog eens. En liet het ding op de keukentrolley aan z'n lot over. 

Hm, na een paar uur was hij goed droog en redelijk acceptabel gekleurd. Zou die dan toch nog goed komen? Ik probeerde hem voorzichtig van de piepschuimen kop af te trekken en............................


de stukken latexverf spróngen werkelijk om mijn oren!! Ik zal de bloemrijke, kleurige reactie mijnerzijds hier niet herhalen, maar het volstaat te zeggen dat ik 'not amused' was. Hmpf!
Back to the drawingboard folks.
Inmiddels liep ik aardig tegen de deadline aan. En was ik door mijn witte tricot heen. Middelste doneerde welwillend een oud t-shirt, waar precies nog één Skellington kop uit gehaald kon worden. 


De hele laatste middag prutsten we verder aan het masker. Vriendje was inmiddels gearriveerd en hij heeft ettelijke keren gepast, maar uiteindelijk kwamen we tot de definitieve vorm. Zonder latex dan maar, want het zou toch een droge dag worden. Ter ondersteuning van de oogkassen en de mond gebruikte ik nog wat boekbinderslijm. Dat is tenminste spul waar ik mee kan werken!

De rest van de avond was voor het afmaken van mijn eigen gewaad, want ik wilde zelf ook nog een beetje meedoen  ;)





En toen brak de zaterdag aan.
In eerste instantie rete-koud (9 graden), maar gelukkig brak tegen twaalven de zon door en werd het een heerlijke dag! 

Jack kreeg ontzettend veel reacties (want is eigenlijk bekender dan Sally), maar beiden kregen ook minstens evenveel complimenten over hun outfit. En de fotografen struikelden soms bijna over elkaar om het stel voor hun lens te krijgen. 
Ook waren er veel andere bezoekers die met ze op de foto wilden. 


Kijk, dat was alle moeite dan weer meer dan waard. Ik barstte bijna uit mijn rozentakken van trots :)  






dude with attitude















Af  en toe die kop af om te luchten en bijgewerkt te worden.

















Het hele vriendentroepje


We hadden het geweldig, Vriendje vond het fantastisch en speelde zijn rol met verve, we hadden een warm weerzien met oude bekenden en volgende keer gaan we zeker weer! 








Nu nog  effe broeden op versie 2.0 van dat masker.....

donderdag 17 april 2014

Afgelopen zondag

liep ik voor de tweede keer de 10 km van de Marathon van Rotterdam. En wat een feestje was het weer  :)

Tuurlijk, het is niet allemaal hosannah. Drie kwartier wachten voor de dixie (want ik kan echt niet met klotsende  blaas de finishlijn bereiken), het zeer omzichtig moeten lopen onderweg om geen mensen van de sokken te lopen, de enórme file die 50 meter voor de finishlijn ontstond waardoor dat laatste stukje me zeker 3 minuten kostte (wég revolutionaire eindtijd ;) ) en de ijskoude wind toen we klaar waren, waardoor je spontaan in een menselijke diepvrieskip veranderde, dát waren dingetjes aan de min-kant.

Maar wat heeft Rotterdam dan sféér!!

Het begint al in de metro er naartoe.



Dit benadert het nog het meest, ha! Maar geen moment ben ik bang geweest of heb ik me ongemakkelijk gevoeld. Iedereen is maar met één doel op stap en het is gewoon gezellig. Want vandaag, vandaag is het Marathon-dag!
Ondertussen stromen de aanmoedigings-smsjes binnen. Ik word zeker niet vergeten  :)

Dan opstellen in het goede startvak, ook altijd even een dingetje. Er loopt wel wat volk hier en daar


Hofplein , met mij  ergens op '10 uur' in de rij voor die vermaledijde Dixie....




Lee Towers die vanaf de hoogwerker ons toezingt: 'You'll never walk alone'. Màn, had-ie dat effe goed gezien, haha. Maar evengoed een kippenvelmomentje.
Duizenden mensen langs de kant, die je naam lezen en je luidkeels aanmoedigen, de muziek die je na het startschot opzweept, de muziek onderweg, de vele vrijwilligers die de drinkpost onderweg met verve bemannen, of de banaantjes pellen en uitreiken aan de finish. Dat zijn absolute plussen. Dikke plussen.


Het lopen ging lekker, ik merk heel duidelijk dat ik flink wat meer kilometers in de benen heb dan vorig jaar. Het was ook wat minder spannend, omdat je inmiddels weet hoe alles eraan toe gaat. Maar evengoed stond ik nog te stuiteren om te mogen beginnen hoor  :) (net als die overige 11.000 lopers).
Het eerste gedeelte van het parcours, vanaf het Hofplein tot aan het eind van de Coolsingel staan er manshoge hekken. Daar worden al die duizenden doorheen geleid, en geloof me: de energie slaat gewoon in golven ervan af, van al dat 'gekooide' volk.

Maar  als je dan eindelijk mag, je klokje hebt ingeschakeld, je muziekje hebt gestart en je mág, je mag rennen! Man, niks heerlijkers dan dat.
En tussen al die toeschouwers dan toch ineens het koppie van Oudste ontdekken, samen met Vriendje. Zó leuk  :)  Wat een geluk dat ik op mijn vingers kan fluiten, daarmee trek ik meteen haar aandacht. Want het valt beslist niet mee om in dat enorme deinende lint van lopers 'effe je moeder te spotten'.
Maar het lukt en we zwaaien vrolijk naar elkaar. De eerste kilometer zit er dan alweer op.

Oudste maakte deze Iphone-foto's



Kijk, die blauwe ben ik, samen met buurman-in-fluorgeel.

Wat? Kun je ons niet vinden? Wacht, ik zoom effe in:



Het ging voorspoedig en het vloog voorbij. En ik heb er weer van voor tot achter van genoten. Volgend jaar zeker weer!





Maar nu eerst op naar 1 juni de Ladiesrun Rotterdam 10 km en op 21 september de dam tot damloop. Ik kijk er naar uit.



maandag 7 april 2014

Als er één schaap over de Dam is....

dit schaap



over twee Dammen wel te verstaan!!

Oooo, ik heb het gewoon echt gedaan!
Me opgegeven voor de DamtotDamloop.  Brrrrr, ik snáp zelf nog niet goed hoe ik het gedurfd heb, maar ik heb ogen-dicht-God-zegen-de-greep op 't knoppie gedrukt.

Tien Engelse Mijlen (ofwel: 16, 4 kilometers)  vijandelijk -want Amsterdams há- grondgebied liggen er op me te wachten. Het moet wel gaan lukken, het trainingsschema leidt me nu naar 14km. Maar toch.... ik herinner me nog dat ik niet eens 14 minuten aan elkaar kon lopen.
Hoehhhh, ik vinnut best spannend!

Ik ga geen super eindtijd lopen, heelhuids over de streep lijkt me al een tamelijk hoogstaand doel, maar ik wil wel zwaarbeladen aankomen!!
Figuurlijk gesproken dan, want ik ga lopen voor Spieren voor Spieren.
De reguliere inschrijving was met drie kwartier uitverkocht én ik had eventjes stráál over het hoofd gezien niet op zitten letten om op tijd achter de pc te kruipen. Gelukkig bleek het nog wel via een goed doel te kunnen en dat leek me een geweldig idee!
Ga ik me gewoon gesponsord het vuur uit de sloffen rennen.

Dus, om kort te gaan, dit is gewoon een ordinaire bedel-brief  ;)  , maarreh.......

WIE HELPT ME OVER DE BRUG/DAM?????


Het betaalknoppie (en alle verdere info) vind je hiero:  

Sponsor Anja tijdens de DamtotDam loop!! (klik) 

Het zou toch mooi zijn als ik die limiet flink zou overschrijden  :)