Translate

vrijdag 31 augustus 2012

In de hoofdrol

Het werd tijd voor een scrap van onze nieuwste aanwinst. Er zijn natuurlijk al een paar dozijn leuke foto's van hem gemaakt, maar nog niet eerder was ik toegekomen aan een lay-out met hem in de hoofdrol.

De kleuren van TheColorRoom palette #125 waren een mooi opstapje, een klassieke bruin-blauw combinatie, die ik altijd prachtig vind.


En dit maakte ik er van

Admit One  Furry Son



Een betrekkelijk rechte en rustige lo voor mijn doen, maar hé, afwisseling is ook wel eens leuk  ;)

Het meeste achtergrondpapier kreeg een laagje witte distress-paint om de kleuren wat af te zwakken. Het kippengaas over de foto is gemaakt met een sjabloon en gesso. Dat 'geklieder' met verf, inkt en gesso vind ik nog steeds erg leuk om te doen!


maandag 27 augustus 2012

Een poosje terug....

had ik hier Schoonzus en Scrapvriendin over de vloer, voor een gezamenlijk project  (ik twijfel trouwens ALTIJD aan die 'n' in gezamelijk, maar dat terzijde).

In oktober gaan we met z'n drieën een weekend croppen bij de Scrapheap. Ooooh, we hebben er toch zo'n zin in! Een heel weekend lang alleen maar scrappen, beppen en als ik het forum mag geloven: eten, eten en eten  ;)
We kunnen haast niet wachten.

Na inschrijving bleek er een merkwaardige groep te zijn ontstaan: er komen vier (4  !) Anja's en drie Carla's. Dat gaat natuurlijk verwarring geven!
Om onszelf toch een beetje te kunnen onderscheiden in de massa bedachten we dat we werktenue nodig hadden.
De keuze viel op een keukenschort wat we zouden opleuken met stempels en sjablonen en waar onze namen op kwamen. Voor ik op vakantie ging, kwamen we er gezellig een zondag voor bij elkaar.

Die scrappers nemen ook haast geen spulletjes mee...





en dit is geen stoel, maar een soort laag bijzettafeltje....


Want creativiteit vraagt om staand werken kennelijk  ;)



Eerst werd er weloverwogen een lettertype voor de naam uitgekozen en heel bedachtzaam geverfd en gestempeld. 
Maar allengs werd het spontaner en ongebreidelder (hm, gek woord eigenlijk) en werd alle ruimte benut




"Wacht, ik zie hier ook nog een stukje wit."
 " En hier kan ook nog best een blommetje."
"Ah, dat baksteentjes-sjabloon MOET ik nog ergens gebruiken!"



En toen, ineens, waren ze VOL!


Zo kunnen ze toch maar mooi zien wie wie is hè, daar bij die ScrapHeap?











Hoewel ik vermoed dat ze dat zo ook wel zullen onthouden als wij eenmaal beginnen te kakelen.....





donderdag 23 augustus 2012

Yes! We! Can!

Of het nu kwam doordat ik vijftig was geworden (inderdaad, dat spel je met een 5 en een 0) of doordat ik een poos geleden was gestopt met hydrofit (pittige zwemles), maar er knaagde al een tijdje 'iets'.
Eerst probeerde ik het de mond te snoeren met extra scrap-sessies, extra koffie-ochtendjes en nog wat meer vermaak achter de pc, maar het bleef de kop op steken:
het besef dat ik zo langzamerhand niet meer blindelings van een goede gezondheid en een fit lichaam uit mocht gaan.
Het werd zo langzamerhand tijd om serieus wat terug te gaan doen voor het 'schilletje' waarvan ik al zo lang zo nonchalant gebruik maak.
Kijk, ik rook niet, drink heel weinig alcohol (en altijd maar uit heeeeeele kleine glaasjes) en ik ben ook geen overmatige schrokkerd, maar het blijft een waarheid als een koe: na je 40e gaat de boel een beetje verzakken.
M'n knieën protesteren al een paar jaar bij bepaald misbruik, m'n conditie is ook niet meer wat het nooit geweest is en eigenlijk weet je natuurlijk heel erg vreselijk goed, dat de oplossing voor de toeslaande vadsigheid gewoon bewegen is. BE-WE-GEN! Je weet wel, dat met zweet op je neus, hijgen en hartkloppingen.

Intern conflict:
Luie ToetieFroetie Bewegen? Maar ik voel me juist zo lekker op een stoel met een knutseltje!
StemmetjeWatGewetenBlijktTeZijn: Jaha, maar van stilzitten word je straks net zo'n dikke reumatische pad!
LTF Maar als ik moet gaan bewegen, dan krijg ik vast pijn in m'n knieën....
SWGBTZ: En als je NIET beweegt dan gaan ze nog veel meer pijn doen
LTF: als je 50 bent hoef je toch niet meer zo strak in je vel te zitten?
SWGBTZ: Lieg niet! Ook jij wil wel een paar kilootjes kwijt! En wat te denken van je bloeddruk?
LTF: Wat is daar mee?
SWGBTZ: Was die niet een pierzeltje te hoog? En had je jezelf niet meer lichaamsbeweging beloofd, omdat het alternatief (pillen slikken) nog veel minder aantrekkelijk leek?
LTF: Eh, jawel, maar ik wil niet bij een sportclub. Ik weet niet wat ik dan moet gaan doen en wanneer en hoe en... en.....
Ik denk er nog even over, goed? Als ik er zin in heb en BLABLABLABLA

Enz. enz.
Herkenbaar?

Nou lees ik al een hele tijd mee op dit blog en de oplossing lag me daar al een hele tijd aan te staren. Schrijfster Francine was niet een beetje te zwaar, maar een beetje boel en zij heeft vorig jaar haar leven omgegooid. Is anders gaan eten en begonnen met hardlopen. (En met waanzinnig succes! Lees vooral haar verhaal.)
 Maar hardlopen? Ik griezelde bij het idee! Ik, DE anti-lope, hardlopen. Pfttt.... als dat de bedoeling was, dan waren er toch geen wieltjes uitgevonden??
En zo was ik in staat om dat stemmetje nog een poosje het zwijgen op te leggen en alleen mee te blijven lezen.

Maar gek genoeg: allengs werd ik nieuwsgieriger. De verhalen van Francine waren dusdanig inspirerend (en eerlijk!) dat ik me toch af ging vragen of het voor mij misschien, heel stiekem, erg voorbehoudend enz. enz. toch iets zou kunnen zijn?
Want zoals zij het zegt: Als ik het kan, kan JIJ het ook! Wie een half uur achter elkaar kan wandelen, kan leren hardlopen.
Hm. Zou het?

Tot ik op een dag zover was en de stoute schoenen aantrok en gewoon BE-GON. Samen met Jongste, die ook wel iets aan haar conditie wilde doen.
Toegegeven: het had in het begin niks met hardlopen te maken, we sjokkelden een beetje over de polderweggetjes, zwetend op elke minuut die we moesten rennen. Tegen elkaar zuchtend dat 'dat mens' gek was als ze ons er opeens drie liet hollen.
Dat mens is Evy, van Start2Run met Evy , wiens lessen ik op de I-pod laadde




 en die liefelijk in ons oor vertelde, met haar boterzachte vlaamse tongval, dat ze fier op ons was. Dat we zo goed doorzetten en dat ze het een eer vond om ons te begeleiden. Maar ook dat we, als we haar lessen nauwgezet zouden volgen, we over 9 weken in staat zouden zijn om 5kilometer te rennen. AanEénStuk.
Ja, ik zei het al; die is gek!

Maar weet je: na 2 weekjes proefdraaien (en oh wat een goeie zet om in de zomer te beginnen, bij voldoende licht en fijne temperaturen) bleken de knieën het vooralsnog te houden en de Ram in mij naar boven te komen. VERDORIE, dit ga ik doen! Ik wil dit doen! Ik wil dat dit gaat lukken!
En ik liet me een paar echte hardloopschoenen aanmeten, in een échte hardloopwinkel alwaar er een echte loopanalyse van mijn voeten werd gemaakt, jawel! en had opeens het gevoel 'bij de club te horen'.





Ik kocht ook zo'n kek strak trainingsbroekkie, om m'n 'zadeltassen' een beetje flatteus bij elkaar te houden en een sportbeha. En dat voelde opeens zo echt!
De hele outfit ging mee in de koffer naar Frankrijk en we renden vanuit ons hotel achter langs Disneyland (we konden de Temple of Doom bijna aanráken!) en we liepen vanaf de camping in de brandende ZuidFranse zon (bad choice) en in de schemering als de zon onder ging en er zwermen vleermuisjes over het land scheerden.
En vonden bij terugkomst, als het zweet over de voorhoofden liep, de thee gezet en de Kolonisten van Catan al klaar staand voor de vakantiecompetitie. Wat een vakantie!
We liepen en we liepen. We ja, want Jongste hield dapper stand naast mij. Liefkozend omgedoopt tot 'Loopmaatje'.
En nee, het ging bepaald niet vanzelf, sommige sessies liep ik echt te stoempen. Sommige keren werd Jongste naar van de hitte. Soms liepen we als vanzelf - een beetje- en de drie minuten werden er vijf en zeven en zelfs  twaalf.

Tot uiteindelijk gisteren.Vorige week sloten we Evy's lessen af. Negen weken trainen en we zijn zo ver dat we 5km kunnen rennen, zegt ze. Want die laatste les was er eentje van 10 minuten rennen, 1 minuut wandelen en vervolgens 20 minuten rennen.
Die laatste les hebben we 3x herhaald, omdat het zo godsgruwelijk warm was afgelopen week. En omdat Evy zei dat dat best mocht als je dat wilde. En omdat we het eigenlijk ook stiekem nog steeds niet helemaal konden geloven.

Maar gisteren was het D-day. Temperaturen wat gezakt, goed getraind, niks stond meer in de weg. De I-pod werd op een work-out van 30 minuten gezet en daar gingen we.
En weet je: bij iedere vijf minuten die het stemmetje ons vertelde dat we alweer verder waren gingen we er meer in geloven. Verdraaid, we gingen dit echt doen!
We vertrokken rustig, een gelijkmatig tempo aanhoudend en dachten niet meer van 'waar mogen we even uitrusten?' maar van 'nog die straat uit en dan die en dan die en dan lopen we alweer naar huis' en we FIXTEN het!!
We renden gewoon (nou ja, noem dat maar gewoon) 5 kilometer in exact 30 minuten en eigenlijk ook nog verrassend gemakkelijk. Met af en toe een kletspraatje onderweg en zonder spierpijnen.
Joh, die Evy had gewoon gelijk toen ze zei: Je kan 't!

En wij waren ook zoooooooooooo fier op ons, yes we can!




Nu door voor de 10 ;)



maandag 20 augustus 2012

Yep! Het lukt nog...

Afgelopen vrijdag was ik uitgenodigd om een dagje te komen scrappen bij een vriendin van Schoonzus. Ik stond een beetje in dubio, want eigenlijk was het ook wel heel erg aanlokkelijk strandweer. Maar de wens om eindelijk weer eens lekker te fröbelen won het toch
De 'wat-zal-ik-daar-eens-gaan-doen' voorbereiding viel een beetje in het water doordat er donderdag de hele dag een soort van zoete inval was, er op tijd gegeten moest worden want we wilden nog een rondje gaan hardlopen en meer van dat soort uitstellerige zaken, waardoor ik alleen nog tot het uitzoeken en printen van een foto kwam.
Ha! Het belangrijkste had ik tenminste  ;)

Vrijdagmorgen graaide ik dan nog wat papier en embellies bij elkaar, met de gebruikelijke 'oh-hemel-wat-moet-ik-allemaal-meenemen?' vraag in het achterhoofd, mikte alles achter in de auto en vertrok.

In de tuin stond de werktafel al klaar onder een afdak (= schaduw!) en na hoognodige koffie, koek en bijklets tijd, werd er op een gegeven moment toch nog heuselijk gescrapt!
Ik was benieuwd of ik het nog een beetje in de vingers had, maar met de augustus schets van OAUS , waarbij de journaling over een seizoen moest gaan





en de augustus challenge van A2Z scraplets


had ik in elk geval een opstapje. 

Hij kwam niet af die dag (uiteraard!), maar vandaag was het te warm om iets anders te doen dan heel stilletjes aan de tafel te zitten rommelen, dus nu is hij wél af. 

Ik ben er weer blij mee, maar kijk en oordeel vooral zelf  ;)

journaling: Mijn teennagels worden 's zomers altijd van een vrolijk kleurtje/motiefje voorzien! "Mooi-weer-blikvangers".

In the summer I always give my toenails a cheerful color/design! My 'merryweather-eyecandy'

zaterdag 11 augustus 2012

Elmo: deel 2

****WARNING: load of photo's ahead!***WARNING****


Ik waarschuw maar vast, als je niet van jonge katjes houdt (en dat lijkt mij persoonlijk dan een ernstige afwijking in je genetisch materiaal, maar het schijnt voor te komen...), dan kun je nu beter je zeer nuttige tijd aan andere internet-adressen wijden, want dan is deze blogpost a waste of time  ;)

Voor alle anderen: kijk mee en geniet!

Z'n mensenmama had het al gezegd, maar wij hebben echt de leukste/liefste/mooiste/slimste/coolste/schattigste kitten uit het nest!  Wij dus hè? Wij zijn toch wel echt gelukskrekels.
Ik bedoel maar, het is toch een beetje een toevalstreffer als je een diertje via de digitale markt aanschaft. Maar we hebben het zo met 'm getroffen!



Kijk nou zelf even 


übercuteness toch? Dat snoetje is om te zoenen.

En zei ik al dat hij zo slim is? Zit bovenop het nieuws hoor!




Sportief issie ook, volgt de olympische spelen op de voet



wat zeg ik? Hij doet hier zelf mee op olympisch niveau!
Het Gevaarlijke Paarse Bontje wordt fel nagejaagd en gevangen hoor.





 En daarbij hangt hij heus niet stiekem in de gordijnen....




Zie je? De onschuld zelve.



 BroekspijpHangen is ook zo'n sterk onderdeel


Man, ik verwacht hem binnenkort bij Mart Smeets aan tafel voor een gesprekje. Het is toch zo'n Kanjer!

Uitstekende balvaardigheid


En op het onderdeel VetSchattig haalt-ie echt goud!


Dan heb ik het nog niet eens over het PlantSpringen  met vier pootjes los van de grond, het Sprinttempo als het eten wordt geserveerd, het JeKoninklijkeWaardigheidBehouden als er opeens twee enorme harige kwijlende stinkende  lieve Golden Retrievers binnenkomen.
Echt, hij is zooooooo leuk.




En als ie moe is? Dan kruipt-ie lekker in z'n mandje en gaat daar aller-schattigst liggen slapen, zelfs dat doet hij  FAN-TAS-TISCH!






Ik denk dat we hem maar houden  :)


Edit: ik word geacht hier te vermelden dat de bovenste 3 foto's gemaakt zijn door Oudste met haar Iphone. Bij deze dus.


maandag 6 augustus 2012

Awwww........

Hij is er!! Onze poezenbaby. Dat was wat het deze keer leuker maakte om naar huis te komen na de vakantie: dat we Elmo op mochten halen.
Gisteren was het zover, en hoewel er verdriet was om zijn afscheid (z'n mensenmoeder stond met tranen in de ogen, SNIK) waren we ook opgetogen dat het eindelijk zover was.

Dus het ventje werd in een reiskooitje mee de auto in genomen en daar gingen we!
Dat kooitje vond hij eigenlijk het minst leuke; hij had wel zin om door de auto op ontdekkingstocht te gaan en luidkeels (nou ja, wat is luidkeels eigenlijk bij zo'n hummel??) maakte hij dat ons duidelijk. We hebben aardig wat toonsoorten MIAUW gehoord  ;)

En toen wassie thuis...

Eerste meeting met de Alf




Hij klom zelf onbevreesd uit het mandje




En begon vervolgens aan een inspectierondje door de kamer (op de voet gevolgd door twee idolate jonge dames). Hij snuffelde onder banken, hij kroop onder kasten (spinrag hing in z'n haar, hoe is dat nou mogelijk?!?)
en hij klom op de bank en ging als een echte kat in de vensterbank naar buiten kijken. Volledig overschaduwd door de ginormische kamerplanten die we daar hebben...


Oh, en ginormische dochterhanden ook





En hij dribbelde met zo'n jongekatten-schudkontje *zwijmel* de keuken in en vond daar nog een paar stukjes uitgedroogd vlees in het voerbakje van Alfred. 


Hmm       snif    snif          proef         hap      hap     HAP, LEKKER!!!!



Alfred hield hem kwasi-nonchalant (maar toch zeer oplettend) in de gaten. Wat zit daar uit mijn bak te eten??



En die kleine dacht, dat lekkers laat ik me mooi niet afpakken! En al kauwend op het homp tussen zijn kiezen, gromde hij naar Alf. Hij, mini-frutje, gromde naar die grote Grijze! En onze ontzettende sul  lieverd, draaide zich om en ging maar weg. 
Mèn, de toon is gezet!


Vervolgens wist hij het kwijlende publiek uitstekend te vermaken met zijn 'ik-ren-achter-balletjes-aan' en 'ik-vang-heel-knap-speelgoedmuisjes' acties. Hij kreeg nog net geen staande ovatie, maar het scheelde niks. 
Overigens is het een wonder dat we gewoon kunnen lopen, want er staat minstens een halve meter kwijl hier op de vloer, het beest is verdorie gewoon een IDOOL.


Na nog wat gespring op stoelen



ging opeens het lichtje uit en was het kind uitgeteld. 


Konden wij mooi even bijkomen van al dat aanbid-gedoe....pfoe!




zaterdag 4 augustus 2012

We're back!

Ja hoor, we zijn er weer. Gezond, uitgerust, gebruind, doorgespoeld met zeewater en weer helemaal Zen  ;)

De foto's en verhalen volgen hier binnenkort! Nu eerst even die Himalaya aan was wegwerken......