Translate

maandag 6 augustus 2012

Awwww........

Hij is er!! Onze poezenbaby. Dat was wat het deze keer leuker maakte om naar huis te komen na de vakantie: dat we Elmo op mochten halen.
Gisteren was het zover, en hoewel er verdriet was om zijn afscheid (z'n mensenmoeder stond met tranen in de ogen, SNIK) waren we ook opgetogen dat het eindelijk zover was.

Dus het ventje werd in een reiskooitje mee de auto in genomen en daar gingen we!
Dat kooitje vond hij eigenlijk het minst leuke; hij had wel zin om door de auto op ontdekkingstocht te gaan en luidkeels (nou ja, wat is luidkeels eigenlijk bij zo'n hummel??) maakte hij dat ons duidelijk. We hebben aardig wat toonsoorten MIAUW gehoord  ;)

En toen wassie thuis...

Eerste meeting met de Alf




Hij klom zelf onbevreesd uit het mandje




En begon vervolgens aan een inspectierondje door de kamer (op de voet gevolgd door twee idolate jonge dames). Hij snuffelde onder banken, hij kroop onder kasten (spinrag hing in z'n haar, hoe is dat nou mogelijk?!?)
en hij klom op de bank en ging als een echte kat in de vensterbank naar buiten kijken. Volledig overschaduwd door de ginormische kamerplanten die we daar hebben...


Oh, en ginormische dochterhanden ook





En hij dribbelde met zo'n jongekatten-schudkontje *zwijmel* de keuken in en vond daar nog een paar stukjes uitgedroogd vlees in het voerbakje van Alfred. 


Hmm       snif    snif          proef         hap      hap     HAP, LEKKER!!!!



Alfred hield hem kwasi-nonchalant (maar toch zeer oplettend) in de gaten. Wat zit daar uit mijn bak te eten??



En die kleine dacht, dat lekkers laat ik me mooi niet afpakken! En al kauwend op het homp tussen zijn kiezen, gromde hij naar Alf. Hij, mini-frutje, gromde naar die grote Grijze! En onze ontzettende sul  lieverd, draaide zich om en ging maar weg. 
Mèn, de toon is gezet!


Vervolgens wist hij het kwijlende publiek uitstekend te vermaken met zijn 'ik-ren-achter-balletjes-aan' en 'ik-vang-heel-knap-speelgoedmuisjes' acties. Hij kreeg nog net geen staande ovatie, maar het scheelde niks. 
Overigens is het een wonder dat we gewoon kunnen lopen, want er staat minstens een halve meter kwijl hier op de vloer, het beest is verdorie gewoon een IDOOL.


Na nog wat gespring op stoelen



ging opeens het lichtje uit en was het kind uitgeteld. 


Konden wij mooi even bijkomen van al dat aanbid-gedoe....pfoe!