Translate

vrijdag 19 juli 2013

The Color Room project #155

De twee-wekelijkse challenge van  The Color Room  staat er weer op:

The Color Rooms next challenge is up: 


#155


En op de valreep lukte het me om een bijdrage te maken. Ik combineerde het palet met de juli-uitdagingen van ScrapForHelp en..

And I managed to do a last-minute entry. I combined the palette with the july challenges of ScrapForHelp and..



 Once Upon A..Sketch, waarbij je ook journaling moest maken met het woordje GROW.

 Once Upon A..Sketch, which also had to involve journaling about GROW.





 Ik vond de kleuren lastig, vooral door het rood denk ik. Niet echt een kleur die ik gauw pak. Maar in dit palet juist wel weer een leuk contrast. Uiteindelijk ben ik wel tevreden over het resultaat  ;)

These colors were a bit of a challenge, probably because of the red. Not one of my faves. But it certainly provides a nice contrast in this palette. Ah well, I am pleased with the result anyway  ;)


En dit is het geworden (klik op de foto voor vergroting):








close- ups van het bubbel plastic, wat ik een beetje wit verfde en als 'mat' onder de foto gebruikte

bubblewrap used  with a touch of white paint, as a mat for the photo









en bubbel plastic gebruikt om mee te stempelen

and used for stamping


de journaling op de achterkant.

Journaling on the backside of the layout,
is about all the weird places I've found Alfred sleeping so far. But he makes the cutest 'plant'  I've ever seen in our garden  ;)


Bedankt voor het kijken!

Tnx for looking!

donderdag 11 juli 2013

Alfred was kwijt!

Gisteren. Heel de dag.

En da's raar, want Alf blijft meestal graag dicht in onze (vooral mijn) buurt. Hij zit met mooi weer het liefst in eigen tuin te dommelen


of een bloembak te testen




 of het gras





of slapen in een geriefelijk bedje  bloempot      een bloempot?!?





of wachten op een leuk spelletje 'pak de grashalm'



of inspectie van de landerijen.


Maar gisteren dus niet. Rond 9 uur ging hij naar buiten een tegen de middag realiseerde ik me dat ik hem daarna niet meer had gezien. 
Eerst maar eens met alle dochters een rondje door het huis: is hij ergens een slaapkamer in gesneakt en ligt hij lekker op een bed (verboden!!)? Of issie in een kast gekropen en ligt daar verstopt te snurken (nog verbodener!!)? 

Helaas, geen teken van Alfred. Niet op de gewone en ook niet op de hele ongewone plekken. 
Buiten roepen en fluiten levert ook al geen resultaat op. En da's gek, want daar komt hij altijd op af. Als in: AL TIJD. 

Ik voel hoe een steen in m'n maag zakt en zie ook de bewolking over de koppies van de meiden trekken. De laatste onfortuinlijke avonturen met onze poezenkinders zijn nog behoorlijk traumatisch....
De hele middag blijven we op geregelde tijden roepen en fluiten. Ik stroop de garages van de buren af om te kijken of hij per ongeluk is opgesloten, maar helaas: geen resultaat. 
Ik voel de maagsteen steeds grotere vormen aannemen... Het zal toch niet...?
Voor de zekerheid check ik de Amivedi website op gevonden dieren, maar ook daar geen melding.

De uren rijgen zich aaneen en het wordt avond. Er moet gewoon gekookt, gegeten en afgewassen worden, maar m'n hoofd is er niet bij. Ik zie steeds beelden van die grijze op m'n netvlies. En een nieuwe begrafenis.
Bij schemering loop ik met Jongste een stuk over de dijk om te kijken of hij ergens ligt (aangereden, weggekropen) maar wederom: niks te zien.
Zuchtend gaan we weer naar huis. 

Als het helemaal donker is, ga ik nog een keer roepend en fluitend in de tuin staan, in de hoop dat dit normale avondritueel hem op magische wijze tóch zal laten verschijnen. Nee dus..

En dan, als ik al bijna naar binnen wil, hoor ik hem ergens.  Mauw. En nog eens: mauw! 
Het klinkt een beetje klagelijk en gesmoord en ik kan het dan ook niet echt plaatsen, maar ik verbeeld het me niet! Ik hoor hem echt.
Ik ga door met roepen en fluiten en tegen hem praten in de hoop reactie te krijgen. Nog een paar keer hoor ik het miauwen en ik krijg het idee dat hij misschien in de garage van (het leegstaande) buurhuis zit. De overbuurjongens houden daar de tuin bij en halen daarvoor gereedschap uit die garage. Misschien is hij achter hun rug in de garage geglipt?
Ik haal de sleutel bij de overburen en sprint de garage in! Maar nee, weer mis, geen Alfred.

Waar zittie dan?? Ik hoorde hem toch duidelijk. 
Met het garagelicht nog aan en de deur open, loop ik nogmaals naar de achterkant van de tuin en roep en fluit. En jawel, wéér krijg ik antwoord. 
Ik spits m'n oren kijk zoekend rond en denk dan twee oogjes te zien schitteren op het veld achter onze tuinen. 
Ik loop er al kletsend naar toe en zie inderdaad het vage silhouet van een kat (het is inmiddels pikdonker). Ja hoor, hoera!! het is hem!!.
Maar hij zit helemaal in elkaar gekropen en duidelijk doodsbang in het gras. Ik loop naar hem toe en wil hem aaien, maar hij deinst voor me terug en loopt een paar stapjes weg.
HUH? Alfred, voor MIJ weglopend? Dat is zo ongeveer hetzelfde als een zwarte Sinterklaas: onmogelijk!

Hij moet dus wel heel erg geschrokken zijn van iets. Ik kan ook niet zien of hij gewond is, dus ik besluit het heel voorzichtig aan te pakken. 
Ik loop al pratend en fluitend voor hem uit naar onze tuin in de hoop hem mee te lokken. Maar dat werkt niet want hij blijft verstijfd zitten.
Hm, nog maar eens proberen. Heel liefjes en geruststellend pratend schuifel ik weer met uitgestrekte hand op hem af,  en dan laat hij het toe dat ik z'n bolletje aai en z'n ruggetje en dan durf ik hem ook op te tillen. 
Zo te voelen is hij helemaal heel en niet gewond, maar trillend als een rietje hangt hij tegen me aan. 
Ik neem hem gauw veilig mee naar binnen! Wat een opluchting!

Onderweg heeft hij me nog wel nat geplast (van angst? of heeft hij het al die tijd opgehouden?) maar bij verdere inspectie blijkt hij ongedeerd *grote zucht van opluchting* en gaat hij na een poosje een paar happen eten. 
Hij is nog wel erg schrikachtig en argwanend en om de zoveel tijd gaat hij voor de schuifpui kijken of er niks te zien is. 

Blijkbaar is hij zich dood geschrokken van iets en in blinde paniek weggerend en heeft hij pas in het donker weer naar huis durven komen. 
Heel fijn, maar voorlopig heeft-ie nu huisarrest!

En ik? Ik ben vooral blij en dankbaar, maar ik kan wel naar de drogist voor haarverf want ik heb er grijze haren van gekregen!  
Oh, en effe die schurftige maagsteen begraven.  ;)

zondag 7 juli 2013

The Color Room #154

De nieuwe challenge van The Color Room staat erop:








En dit is mijn uitwerking, zoals hij inmiddels ook op de site te zien is:


met deze layout doe ik overigens ook mee aan de July challenge van Sketchbook365



Kleurenpalet was toch weer een uitdaging, vanwege dat knetterblauw. Maar toen ik door m'n foto's bladerde, kwam ik er een paar tegen die gemaakt zijn tijdens een vaartochtje in de havens van Rotterdam.
Het was toevallig een hele mooie dag geweest en daardoor een heldere avondlucht, die precíes dezelfde kleur had.
Dus niks gefotoshopt, zoals Buurvrouw dacht!  :)

Die zag me er namelijk mee bezig, toen ik deze layout vorige week bij Vriendin tijdens een schuurscrapsessie in elkaar aan het zetten was.
Wacht ik doe hem effe duidelijker: een Schuur-Scrap-Sessie. 
Laat je niet op het verkeerde been zetten door dat 'schuur',  want dat is daar zéér beslist NIET hetzelfde als wat wij met dat woord bedoelen. 
Ooit is onze schuur begonnen als garage, en verdraaid, in onze eerste jaren van bewoning hebben we er warempel wel eens een auto geparkeerd!
Maar sinds we kinderen hebben is onze schuur synoniem aan: stortplaats voor overtollige goederen, opslag voor fietsen, brommer, tuingereedschap, tuinstoelen, droogmolen, extra keukenspul, kaplaarzen, klompen, kattengrit, kratjes bier, extra koelkast en vriezert enz. enz. enz.
Herkenbaar?

Maar dus niet bij Vriendin. Die schuur van haar is meer een soort voorportaal van de echte schuur (een loods), maar heeft al het formaat waar een gemiddeld gezin riant zou kunnen wonen. 
Mét stromend water. Mét een enorme hobbytafel. Mét een werkbank + tig stopcontacten, waarop we kunnen verven, sprayen, misten, kliederen naar hartenlust.  Mét een radio zodat we keihard mee kunnen blèren stemmig mee kunnen zingen. Mét een heater voor als we kille billetjes krijgen. Mét.... nou weet ik veel.....  álles eigenlijk!
Of wacht, ze heeft er geen vaste vloerbedekking. Daar moet ik het toch eens met haar over hebben...

In dat eersteklas scraphol worden we met enige regelmaat genodigd voor een heerlijk scrapweekend. We schuiven aan met 2, 3 of 4 scrapfanaten gezellige meiden. Met tassen vol scrapspul, heerlijke broodjes en beleg voor de lunch, allerlei lekkers voor bij de koffie/thee en de nodige arbeidsvitaminen (lees: drop, chocola en koekjes). Binnen de kortste keren is die schuur van haar omgetoverd in Scrappers Paradise en wordt er twee dagen lang gescrapt (en geklept) dat het een lieve lust is. 's Avonds gaan we (met tegenzin!) naar huis om te slapen, maar de spulletjes kunnen  blijven liggen en de andere dag kunnen we meteen weer verder waar we gebleven waren. 

Je zou er toch zomaar aan kunnen wennen ;)





woensdag 3 juli 2013

Twee posts op één dag?

Jawel! Want kijk nou wat ik opeens zag:



Whooohoooo!!!  Moest ik toch wel effe met jullie delen, niet?



Als het goed is, heb ik nu deze gewonnen. Om met mijn scrapgod Tim Holtz te spreken: "How cool is that?!"



*does the happy dance* 

Vakantie in zicht...

Langzaam aan komt de vakantie in beeld. Jongste vertrok vanmorgen zingend en dansend met een gezicht als een onweerswolk naar de verplicht laatste schooldag: sportdag.
Niet dat ze nou zo onsportief is aangelegd in het bijzonder, maar die sportdag op school en zij ......   dat is al jaren geen goeie combi.
Ik hoop dat ze haar twee handen aan het stuur heeft gehouden tijdens het fietsen, want volgens mij doet ze alleen maar schietgebedjes voor noodweer ;)
Maar goed, dan zit het jaar er toch echt op en gaat ze over naar de zesde met slechts één vijfje op het rapport.
Naar de zesde! Man, waar is de tijd dat ik haar als beugelbekkie meenam voor een winkelsessie om schoolspullen uit te zoeken voor de brugklas?!? En ze geloof ik niet kon kiezen tussen een Diddl-agenda of één met leuke poesjes?
Die leuke poesjes zullen haar overigens de rest van haar leven blijven achtervolgen, nadat  ze als negenjarige 'schokkende internet sites' tegenkwam, omdat ze Googelde naar plaatjes van 'leuke poesjes' :)
Maar ik dwaal af.

Middelste mag morgen nog een laatste hertentamen doen en is dan ook klaar met dit collegejaar. Een zwaarbevochten jaar, wat ook met de nodige ups en downs gepaard ging.
Maar gelukkig heeft ze nu genoeg punten om gewoon naar het tweede jaar over te gaan (wat vorig jaar pas aan het einde van de zomervakantie bekend werd) en kan ze na donderdag relaxed een echte vakantie gaan houden.
Ze wil niet meteen naar huis komen na het tentamen, maar vrijdag eerst winkelen in Amsterdam. Allerliefst vroeg ze mij vorige week of ik dan ook gezellig met haar mee kwam? En mee ging winkelen?


Huh???? Middelste en winkelen en gezellig passen al jaaaaaaaaaaaren niet meer in één zin, dus ik vermoedde een adder onder het gras van formaatje tijgerpython.
Die kwam dan ook even later tevoorschijn toen ze schoorvoetend toegaf dat het met al haar bagage (want kamer voor de zomervakantie goed opgeruimd) en de verwachte winkelaankopen toch wel heel erg tegen de 2 uur durende reis met OV opzag.
Ha! Dat klonk meer als mijn pragmatische Middelste.
Maar goed, een keertje sjoppen in Amsterdam mét een welwillende dochter laat ik me natuurlijk niet ontnemen  :)

Alleen voor Oudste wordt het een beetje anders. Die werkt regelmatig door haar deeltijdstudie en gaat dan in de zomervakantie naar summerschool om te proberen toch nog dit jaar af te kunnen studeren.
Haar hele carrière bij HogeSchoolRotterdam loopt (op z'n zachtst gezegd) moeizaam, door slecht afspraken, onduidelijkheden  en in het algemeen genomen: slecht management. Dus als er binnenkort in de krant een berichtje verschijnt dat de HRO tot de grond toe is afgebrand, dan denk ik dat wij ijlings voor onbepaalde tijd naar Zimbabwe op vakantie gaan. In elk geval zó lang tot de benzinedampen uit haar kleren zijn gewassen, zeg maar.
Zó kotst baalt ze inmiddels van die school.
Ik hoop zo voor haar dat ze het gaat halen, want het arsenaal aan vloeken en verwensingen vind ik nu wel uitgebreid genoeg....(en ze heeft er hard genoeg voor gewerkt).


Manlief mag nog een paar weekjes en dan heeft hij ook vier weken vrij. Echte plannen hebben we niet, behalve uiteraard een paar dagen Disneyland (hé, anders is het zonde van ons abbonnement hè) en wellicht nog een weekje naar de Zeeuwse kust. Maar er liggen genoeg klusjes om ons niet te vervelen.
En in het allerergste geval kan ik altijd nog gaan scrappen, toch?  ;)  ;)  ;)


Ik heb overigens al een layout klaarliggen, maar die kan ik nog niet laten zien omdat de challenge van The Color Room waar hij voor gemaakt is, pas vrijdag online komt.
Die houden jullie dus tegoed. Ik sluit af met een (zoals die amerikanen dat zeggen) sneak-peek




Nou, word je daar blij van of niet?



Vast niet zo blij als Jongste, die net weer binnenkomt en haar schietgebedjes verhoord zag   ;)