Translate

zaterdag 5 juli 2014

De meiden hangen!

Althans, hun foto's. Aan de muur.

Natuurlijk had ik al eerder leuke/mooie/grappige foto's van de Drie opgehangen, maar nog niet eerder in de vorm van een scrapwerk.
Tot nu toe dan.

Al máánden had ik het idee in mijn hoofd om een canvas van elk van hen te maken, maar het was er nog niet van gekomen. Ik schrok iedere keer weer een beetje terug van het 'beginnen'. Geen idee hoe ik het wilde  gaan doen en welke foto's ik zou gaan gebruiken.
Mezelf kennende, wist ik bij voorbaat dat dit een groter project zou worden: stukje bij beetje ontworpen/groeiend en ik kwam nog niet veel verder dan het verzamelen van dingen die er 'zeker op moesten komen'.

Houten letters (eerste van hun namen) bij de Xenos vandaan.
Langwerpige canvassen
Metalen steampunk beestjes (met horloge onderdeeltjes)
De kleuren van de woonkamer moesten erin terug komen.
Een beetje beach-thema dingetjes, zeesterretjes/schelpjes/drijfhoutjes
Verschillende mixed-media technieken

Bij elkaar werd het inmiddels een leuk stapeltje en moest het er toch maar eens van komen.
Het van 20 t/m 22 juni gehouden Scrapheapweekend leek een uitgelezen gelegenheid. Meer ruimte dan thuis en de kans om alles een paar dagen te laten liggen, zonder dat het in de weg ligt.
Ik bestelde horloge onderdeeltjes op Ebay, metalen libelle, vlinder en zeepaardje op internet, en dankte de grote Godheid van de Posterijen dat TNT alles bijtijds in de brievenbus schoof  :)
Ik zocht nog wat papier bij elkaar en oh ja, (niet geheel onbelangrijk) de foto's.

Wacht, dat moet even in de herhaling. DE FOTO'S!!!
Ik had er een paar uitgezocht die mij uitstekend geschikt leken en wilde die al printen, maar daar staken die verdraaid ijdele kritische dames een stokje voor
Want 'op die ene kijk ik zo dopey' en 'op die andere heb ik zulke achterlijk dikke wangen' en 'op die zit m'n haar zo stom'.
En ga zo maar dóór! Ze waren uiterst streng en belachelijk kritisch. En daardoor ook uiterst irritant!!

Maar omdat het resultaat uiteindelijk in de woonkamer zou komen te hangen en de dames er zelf dus ook met enige regelmaat tegenaan zouden moeten kijken, was ik wel geneigd ze een beetje tegemoet te komen.
Ettelijke keren bladerden we door de tienduizenden mogelijke foto's op de harde schijf, en bijna even zovele werden er vriendelijk maar dringend afgekeurd.
 Grrrrrrrrrr, er zijn momenten dat ik het digitale tijdperk vervloek!!

Maar uiteindelijk lukte het toch en kwamen er drie portretten door de zeer strenge selectie. Alleen die kleuren......

Omdat ze (omwille van de spontaniteit) allemaal in Disneyland genomen waren, hadden ze de meest gruwelijke kleuren  : (
En ik, die altijd zo probeer om harmonieuze, zorgvuldig bij elkaar gezochte kleurenschema's te gebruiken, kreeg de griezels van de oranje-paarse achtergrond bij Middelste, de knetterroze knuffel in de armen van Jongste en de heftig-zwarte achtergrond bij Oudste. Brrrrrrrr, geen háár op mijn hoofd die er aan dacht om dát op de woonkamermuur te prikken!
Ik mikte (vloekend! want de tijd begin zichtbaar te dringen) de hele zwik in mijn Digitale Goocheldoos (ofwel: Paint Shop Pro) en ging aan het rommelen.
Uiteindelijk bleek een omzetting naar een lichte sepia variant de beste oplossing!

Hèhè, moeders kon ook weer opgelucht ademhalen, en de printer kon aan het werk.
Amper droog achter hun oortjes kon ik het Drietal in één van de scraptassen mikken en afreizen naar het weekend-adres.

En zo  ging ik aldaar aan de slag. Beetje bij beetje vormden ze zich. Ik gebruikte het prachtige achtergrondpapier van Prima Marketing: Seashore. Ik bietste zelfs schaamteloos! een papiertje van een mede-weekendganger omdat het zo prachtig bij Oudste kleurde (bedankt hè, Alice!!).
Ik experimenteerde met kraft papier en verf en distress inkt om 'faux driftwood' papier te maken.
Ik kleurde en verfde, ik scheurde en schuurde. Ik smeerde met modelling paste en schikte en herschikte. Ik besteedde een hele ochtend aan het opplakken van minuscule horloge-onderdeeltjes op metalen diertjes.
En ik was, kortom, het hele weekend zoet.
Helemaal af kreeg ik het niet, maar afgelopen week thuis kon ik er de laatste hand aan leggen.


En het resultaat mensen! Dat mag er zijn  :)
Ik ben er tenminste erg blij mee. En het illustere Drietal heeft ook de goedkeuring uitgesproken. Wat zeg ik? Zelfs immer neutrale Man, vond ze 'wel mooi'. Een uitspraak die mij bijna steil achterover deed slaan, daar hij zich meestal beperkt tot een 'ach, als jij het mooi vindt...'

Voorwaar, verder niet langer getreuzeld, dit is het geworden;
























Close-ups van de 'steampunk' beestjes












En nog wat details