Translate

vrijdag 17 januari 2014

Snertbericht

Zo langzamerhand begint het leven hier weer z'n normale gangetje te gaan. Na de december-feestdagen, de januari-verjaardagen en de door-ziekte-thuisblijf-weken, kom ik eindelijk weer een beetje in m'n dagelijkse ritme.

Manlief en Oudste zijn weer aan de slag, Jongste gaat gewoon weer naar school en ik ga weer sporten op mijn normale dagen. Ik was weer spijkerbroeken, sokken en truien, in plaats van feestgewaadjes en glitterpanties.
En ik mag weer op mijn vaste dag naar de Ap (oh joy!). Hoewel dat toch eigenlijk wel een verbetering is, want vanaf begin december heb ik het gevoel dat ik doorlopend boodschappenbriefjes maak, boodschappen haal en eten/taarten kook/bak, voor zéér diverse hoeveelheden mensen.

Begrijp me goed: ik ben dol op feestelijk koken (en nog doller op feestelijk opéten), maar soms snakt een mens naar stamppot andijvie of zuurkool. En een lekkere pan soep doet ook wonderen, als het buiten van dat vreselijke zeik weer is. Hmmmmmmm, alleen die geur al!!

Dus raad eens wat Die-Van-Mij vanavond voorgeschoteld krijgt???






't Is wel gek, want ik lusdahspul geeneens! Okay, als ik moet kiezen tussen die snert en de hongerdood, dan is dat geen breinbreker, dan kies ik die snert. 
Maar plezier heb ik er niet van.
En dan krijg ik geregeld te horen: Maar dan heb je die van mij nog nooit geproefd!!  En dat is dan ook ongetwijfeld zo, maar geloof me: ik heb al zovéél variaties wél geprobeerd en  ik vind er gewoon nooit enen bal aan!
Het is mij te........eh........nou gewoon: te erwterig.
Vinnik ook niks an, aan erwten.Rrare groene meelballetjes.

Man daarentegen is dol op die zooi.

Dus ik had het plan al toen ik de Ap inliep en toen kwam ik ook nog eens deze tegen: 


(waarvan je me de kromme-nek-versie maar moet vergeven, maar om de één of andere reden wil Blogger dat je voor het bekijken van deze foto een ingewikkelde pose inneemt. Dom programma, grrrr), maar dat leek me wel een extra aanwijzing van het lot, dat het snert moest worden. 

Aangezien m'n huidige soeppan een beetje dunne bodem heeft en dus garantie voor aanbranden biedt, leek deze pan naar me te roepen om mee naar huis te mogen. De laatste in het schap, arme ziel.
Ik heb weinig tot zeer weinig ervaring met snert koken, maar dat van dat aanbrandrisico wist ik dan weer wel. 


Deze hiero




laat het hoofd er een beetje bij hangen, maar ik geloof toch dat ik wel aardig in de goeie richting kom want het begint hier al heel aardig te ruiken (gek hè, de geur vind ik dan weer wel lekker).
 Buuf, die even wat op kwam halen, had maar 2 pogingen nodig om te raden wat ik op het petroleumstelletje heb staan ;)
Ik roer geregeld door de smurrie snert-in-wording en hak wat spek en vlees klein. Het is net echt joh
Ik denk dat ik vandaag de 'liefste-vrouw-van-de-wereld-trofee'  verdien  :)

En ik zelf? Ik heb nog een bonkie zalm liggen in de vriezer, dat wil vast wel gezellig met wat sugarsnaps en champignonnetjes in de risotto zwemmen. Klinkt stukken beter dan snert.


Eet smakelijk!