'Daar' is op het weekend van de Scrapheap. Een weekend lang eenzame' opsluiting met nog 26 andere scrapverslaafde dames in een enorme groepsaccomodatie diep in de binnenlanden van NoordBrabant.
En is dat dan leuk? hoor ik je vragen.
Nou, laat ik het zo zeggen: ik heb nog drie dagen gestuiterd van de energie, ik was nog twee dagen na terugkomst hees en het duurde ongeveer een week voor ik m'n scrapmaatjes niet meer miste....
Het is dus een beetje meer dan leuk.
Het is gezellig, hartverwarmend, inspirerend, luidkeels-schaterend, innig-tevreden, blij, gastronomisch, soms toch serieus, meiden-onder-elkaar-humoristisch en ook leuk ;)
 |
| de hele bende van ellende |
Ik ging nu voor de derde keer mee, samen met Vriendin-uit-het-dorp, Schoonzus en Vriendin-van-Schoonzus, en ik heb van voor tot achter genoten.
Dat begint al bij de voorpret. Al die plannetjes en overlegjes van: wat neem jij mee? wat ga jij doen? wat voor lekkers maak jij? Daar zijn we al máánden van tevoren mee bezig, vanaf de boeking in januari. Want dat zijn serieuze zaken hoor mensen!
Er strekken zich zomaar een eindeloze 48 uur aaneenschakeling van scrapNirwana voor ons uit en die moeten we wel héél goed benutten. Wacht, ik schrijf het effe uit: ACHT-EN-VEERTIG UUR. UUR!! Màn, wat je daarin niet allemaal kunt doen :)
Vrijdagsmiddags reizen we af. Om 17.00 mogen we de locatie in/op? en we willen eerst nog even in de winkel gaan kijken, die 10km bij de locatie vandaan ligt. Helaas draaien we vanaf Dordrecht vrijwel rechtstreeks een File Gigantico op de A59 in.
Grrrrrr, opzij mensen, je ziet toch dat we belangrijke tijd zitten te verdoen hier?!?
Dit is toch overduidelijk een noodsituatie en wij vinden dat we zéker de vluchtstrook mogen gebruiken, maar ja, de Brabantse hartelijkheid zal zich wel niet uitstrekken tot het kwijtschelden van bekeuringen...
We schikken ons in ons lot en laten ons winkelplan varen, want er gaat geen hond voor ons opzij. *zucht*
We rijden rechtstreeks naar de locatie en daar kan het feest beginnen!
En dan gebeurt er iets geks met de tijd. We omhelzen oude bekenden, begroeten nieuwelingen, pakken de auto uit en maken ons bed op. We installeren ons met scrapzooi aan ons toegewezen plekje en voor je het in de gaten hebt is het dan ineens zondagmiddag!!
Wàt??? Waar zijn die achtenveertig uur gebleven??
Eens kijken: er was natuurlijk het bewonderen van de prachtige goodie-bag die we allemaal kregen,
*er waren knetterspannende bingo-rondes,
*er moest gesmuld worden van heerlijke diners en ontbijten en lunches,
*we moesten alsnog op zaterdag even naar de winkel,
*we speelden het hilarische cadeautjes-spel, waarbij er felbegeerde items van elkaar geroofd mochten worden. En waarbij sommigen zó ver gingen om óp hun cadeautje te gaan zitten om het maar buiten het bereik van spiedende blikken te houden.
*we deden een workshopje
*er werd een ruilhandeltje opgezet
*er was een kofferbak-weggeef van prachtige stukken karton
*we gingen achterlijk laat naar bed en stonden idioot vroeg weer op
*er werd gebuurt bij elkaars tafels/gedeeld in elkaars spullen/gevraagd naar elkaars ervaringen
*er werd gewoon heftig gescrapt (ik ben daar begonnen aan drie canvassen van de meiden, maar die laat ik pas zien als ze helemaal af zijn)
Dus nee, ik kan me niet vóórstellen waar die tijd gebleven is. Ik zweer je dat iemand met de klok heeft zitten knoeien!
Maar het werd toch echt onverbiddelijk zondagmiddag en kwam er een einde aan de pret.
Maar eerst
was er nog de uitslag van de winnende layout van de challenge.
Daar moet ik nog even wat over vertellen. Elke keer krijgen we van tevoren het thema van het weekend te horen en binnen dat thema is er een westrijdje waaraan je vrijwillig kunt deelnemen met een scrapwerk.
Sinds die eerste keer vallen Schoonzus, Vriendin en ik in de prijzen en we zijn dan ook aan onze stand verplicht om mee te doen. Ook al zijn de thema's niet altijd voor de hand liggend...
Deze keer was het 'Tropical'. Je kunt dat interpreteren naar believen, in kleur, foto, layout, whatever.
Na enig nadenken besloot ik tot een foto van speciaal-voor-de-gelegenheid genail-arte vingers, die een glas smoothie vasthouden.
En dit werd het uiteindelijke resultaat
Lekker met verschillende technieken gewerkt om de achtergrond (wit vel cardstock) zo te bewerken. Reliëfpasta met masks gebruikt. Verschillende kleuren distress-ink en aquarelverf voor de achtergrondkleuren. Bloemen gesloopt en weer herbouwd, op jacht gegaan naar precies deze kleuren parasolletjes en het namaken van de wegwijzer, zoals ik die op een foto van internet haalde. Ik had er reuze schik in.
Een paar details:
 |
| zand uit de tuin gemengd met boekbinderslijm ;) |
 |
| de mini-schelpjes en glazen cabuchons kwamen hier prima van pas de walgelijk gele plastic zeester knapte ook lekker op van zand-met-lijm |
 |
| de 'paal' van de wegwijzer is een verdord stukje clematis |
En laat ik er nou ook nog eens de eerste prijs mee winnen!! Ik zat even ongelovig aan m'n stoel vastgeplakt.
Maar de winnaar mag zelf een cadeautje uitzoeken, dus dat vastgeplakt zitten was tamelijk snel verholpen!! Ik koos voor een stapeltje panpastels. Helemaal Happy!!
Schoonzus maakte de feestvreugde compleet door een tweede plaats te bemachtigen. En koos een set masks (die ik tot haar grote vreugde had laten liggen) (leen ik lekker nog wel eens van d'r, heheh)
Maar onze eer was weer met verve verdedigd ;)
Al met al was het een tóp-weekend!
En nu? Nah, een beetje bijkomen, stem hervinden en dan? Gewoon sparen voor de volgende keer!
