Translate

vrijdag 13 juni 2014

Vreugdig

Dat werd het uiteindelijk, een hele vreugdige dag!

Jongste slaagde voor haar VWO diploma  :) *moeder ontploft bijkans van vreugde*
Er moest wel eerst hard voor geknokt worden, heel hard.
Ze koos namelijk een profiel ('vakkenpakket' voor de oudere lezer) wat tamelijk pittig was. Al in de vierde opperden de leraren of het niet beter was over te stappen naar HAVO? Maar Jongste beet zich vast, zei dat ze nog niet het beste van zichzelf had laten zien en ging naar de vijfde.

Aan het eind van de vijfde kwam dezelfde vraag: misschien beter 5 HAVO doen en slagen? Met daarbij zo mogelijk nog wat zorgelijker opgetrokken wenkbrauwen.
Jongste beet zich nóg harder vast en wist van geen wijken, want inmiddels wist ze ook wat ze als vervolgopleiding wil gaan doen (psychologie studeren in Rotterdam) en daar is een VWO-diploma voor nodig.  School ging akkoord, maar had duidelijke kanttekeningen voor het laatste en dus examenjaar.
En oh, wat was dat terecht.
Ze heeft zich het jaar door gewórsteld. Met hard werken, extra examentraining, bloed, zweet en tranen. Met magere zesjes ging ze het centraal examen in en toen werd de stress helemáál niet te houden.

En gisteren kwam dan de uitslag. Van ellende had ze al twee nachten niet geslapen en dat bovenop haar laatste avontuur met de kaakchirurg vorige week, deed haar meer lijken op een levend lijk weggewaaid tramhuisje dan op een blozende tiener.
Tussen 16.30 uur en 17.30 uur werden diegenen gebeld die niet geslaagd waren. Dat werd een zenuwslopend uurtje!!
Oudste bood vriendelijk aan om een rollenspel te spelen, zodat ze kon oefenen voor àls de telefoon zou gaan?

Jongste bood Zus vriendelijk een  voetreis naar de maan aan.

Eigenlijk wilde ze het liefst naar Vriendlief vertrekken (om het eventuele telefoontje te ontlopen), maar bij dat voorstel ging moeders voor de deur liggen. Geen denken aan zeg!!! Zullen ze je bellen en dan ben je niet in de buurt! Of: zullen ze je niet bellen en dan ben je ook niet in de buurt. Dat kon mijn moederhart niet aan.
Dus Vriendlief werd hierheen gehaald en samen vertrokken ze tegen uur U naar haar kamertje om zich te verstoppen voor het gevreesde telefoontje....
Het is dat ze dol is op lange nagels en nail art, anders had ze die dingen tot op het bot afgekloven! (Dat zou dan wel het enige zijn geweest wat ze die dag naar binnen had kunnen krijgen, ha!)

Ik liep ondertussen als een drol in een pot zenuwpees door het huis, met de telefoon in mijn blouse-zak, het verguisde Ding dwingend-smiespelend toesprekend: "Je houdt je KOP! Je houdt je KOP! Je blijft stil jij!"
Ik gaf wat plantjes water, ruimde wat blaadjes op en toen was het al 16.40
Ik liep naar boven om toch maar vast de vlag klaar te leggen en de 'geslaagd-raamsticker' en keek hoopvol op de klok. 16.45!  Zou die stil staan??? Nee, helaas, de computerklok zei hetzelfde...zucht....
Ik zocht de schoolwebsite op en zocht naar de lijst met geslaagden. Alleen die van VMBO waren zichtbaar.
Elke  10 minuten  30 seconden drukte ik op 'ververs'.....
En toen was het al 17.00. Pfffffffft, nog een half uur te gaan.

Ik had hartkloppingen, zweethanden en de haarverf sprong spontaan uit m'n pruik, maar de klok kroop toch (tergend langzaam) verder, terwijl de telefoon stil bleef.....

En toen, EINDELIJK, al om 17.20 floepte de lijst in beeld! Ik scrolde als een gek langs de namen (fijn als je achternaam met een V begint) en daar stond ze!! Zomaar tussen alle andere geslaagden in! Niet gezakt, geen eens een her (waar we echt wel-degelijk rekening mee hadden gehouden) maar gewoon geslaagd :) :) :)
Ik riep het Stel naar beneden en we deden een geweldige imitatie van een indianenfamilie!!!! (Ik denk dat Zus in het DorpHiernaast het toen al gehoord heeft ;))

Maar man, ik ben zo TROTS op haar!!

Daarna kon het blije nieuws met de wereld gedeeld worden. Ze wist van gekkigheid niet meer of ze als eerste moest bellen, wappen, sms-en of facebooken ;)
Het kwam helemaal goed.


De vlag kon uit, met de schooltas




En na het eten werd ze overspoeld met blije mensen, die allemaal zooooo met haar hadden meegeleefd! 

Er was taart 


En er waren




en 





En d'r facebook ontplofte bijna van de felicitaties en het werd uiteindelijk een hele vreugdige dag.




Vanmorgen rolde de cijferlijst in de brievenbus. En weet je wat?
Al jaren prijken er op haar overgangsrapporten her en der vijfjes. Al jaren hoorde ze dat het misschien toch een beetje te hoog voor haar gegrepen was.





Maar toen het er écht op aankwam, deed ze wat nodig was en slaagde ze met allemaal voldoendes! 

*HELE GROTE VETTE DIKKE GRIJNS*